یکی دو سال پیش بود که با انتشار پستی در وبلاگم نسبت به نحوه ی برنامه سازی در صدا و سیما انتقاد کرده بودم . از ساخت برنامه هایی با مضمون حزن انگیز ، برنامه های ویژه ی شب های عزاداری در غیاب ویژه برنامه های شب های ولادت ائمه ، پخش سریال ها و فیلم های سینمایی بسیار بسیار پر تکرار و قدیمی و ...
اما در سال جدید عملکرد صدا و سیما نسبت به گذشته کمی بهتر شده به شکلی که شب ها برنامه های شادی روی آنتن می رود که علاوه بر وجهه ی سرگرمی و امید بخشی در جامعه ، آموزنده هم هستند. از بین این برنامه ها ، بنده به سلیقه ی شخصیم برنامه ی خندوانه به کارگردانی و اجرای رامبد جوان و آبرنگ با اجرای بهنوش بختیاری که بسیار اکتیو و شاد هستند و از شبکه ی نسیم پخش می شوند رو خیلی می پسندم. به خصوص برنامه ی خندوانه که خندیدن رو بهمون یادآوری میکنه کاری که شاید مدت هاست از یاد ما ایرانی ها رفته بود!
یکی دیگه از برنامه های شاد و مفرح و آموزنده ی تلویزیون ، برنامه ی قند پهلو هست که به نوبه ی خودش سهم به سزایی در آرامش و ریلکس کردن های انتهای شب ما ایرانی ها و نشاندن لبخند به روی لب های ما داره.
البته در کنار این برنامه ها که مضمونی طنز و شاد دارند نباید از کنار برنامه ی رادیو 7 با اجرا و برنامه سازی منصور ضابطیان هم به راحتی گذر کنیم ، چرا که واقعا این برنامه هم جزو برنامه های متفاوت صدا و سیماست.
مدیریت صدا و سیما باید بداند که نیاز امروز جامعه ی ایرانی ساخت و برنامه ریزی برای تولید چنین برنامه هایی است و می بایست صدا و سیما روی چنین برنامه هایی سرمایه گذاری بیشتری انجام دهد تا اینکه سرمایه ی ملی صرف خرید و دوبله ی فیلم های چینی و کره ای شود که یکی پس از دیگری در حال پخش از صدا و سیما هستند و همه هم گویی کپی برداری شده از دست یکدیگر است!به هر روی شبکه های نسیم و آموزش این روزها جور دیگر شبکه های صدا و سیما را به دوش می کشند که امیدوارم این روند را با تولید برنامه های بهتر ادامه دهند.
