نوستالژی از تو دورم تا روزهای زندگی !

امشب دلم یه جور خاصی بود . . . هوای گوش کردن به آهنگ های چند سال قبل رو داشتم . از اونجا که همیشه تلاش میکردم آلبوم های اورجینال تهیه کنم بین آلبوم هام گشتم ببینم با دیدن کدومشون سر ذوق میام ؟! خیلی زود آلبوم از تو دورم ( فریدون آسرایی ) اومد تو دستم . سی دی رو گذاشتم و شروع کردم به شنیدن ترانه هاش . . . یاد روزی افتادم که خریدمش . . . چقدر زندگی زود میگذره . . . گاهی چه روزهای زیبایی توی زندگی ماها هست که بهشون توجه نمی کنیم ! فراموششون می کنیم . . .  روزهایی که با خرید یک آلبوم ، یک کتاب ، گرفتن هدیه از دست کسی ، تهیه هدیه برای کسی و ... دل هامون شاد بود . . . امروز وقتی به آلبوم از تو دورم نگاه میکنم یاد اون روز عصر افتادم . . . خ ولیعصر - من همراه خواهرم . . . مثل همیشه مهربون . . . و همراه . . . آه گل نـــــــــــــــــــــاز . . . عطر افسون گر . . . گل ناز . . . گل نــــــــــــــازم تو با من مهربون باش واسه چشمام پل رنگین کمون باش اسیر باد و بارونم شب و روز  گل این باغ بی نام و نشون باش من عاشقی دل خونم  شکسته ای محزونم پناه این دل بی آشیون باش دلم تنگه تو با من مهربون باش . . .   چه روزهایی گذشت و بیاد نداریم . . . چه لحظاتی که با شنیدن یک آهنگ شاد شدیم . . . چه لحظاتی که عاشقی کردیم . . . گاهی چه خوبه حس نوستالژی رو با تموم وجود حس کنیم و بریم به یاد روزهایی که خوب و سخت گذروندیم . . .

ماه رمضان امسال

امسال ماه رمضان هم آمد و به چشم بر هم زدنی گذشت . امسال یک تفاوتی برای من با سالهای گذشته داشت ؛ عادت کرده بودم که هر سال منتظر اعلام لیست قرائت های قرآن در ماه مبارک رمضان از طرف لیلی سا باشم اما امسال لیلی سا دیگه نبود ! وبلاگ لیلی سا نزدیک به یک سال بود که به خاطر مزاحمت های یک شخص بی خاصیت بروز نمی شد و لیلی سا عطای وبلاگ نویسی رو به لقاش بخشید ! اینکه شاید تسلیم شدن هیچ وقت بهترین راه حل ممکن نیست به کنار اما امسال بعد دو سالی که با دوستان وبلاگ نویس به همت لیلی سا ختم قرآن می کردیم و امسال به سبب نبودنش این فیض رو از دست دادم ناراحت کننده است . به سرم زده بود در نبودش خودم امسال این لیست روو تهیه کنم اما نه وقتش رو داشتم و نه دوستانی که لیلی سا به این منظور ازشون درخواست می کرد رو می شناختم . به هر روی امسال ماه رمضان هم گذشت . کاش به ماه رمضان بعدی در سلامت و شادی باشیم و ببینیمش و بار گناهنمون رو خیلی سنگین نکنیم . . .  عید فطر همگی مبارک

تصمیم کبری

کنار برکه دریا یادمان رفت... نوشتن با الفبا یادمان رفت... و باران با ترانه باز بارید... ولی گیلان زیبا یادمان رفت... معلم آمد و ما پیش پایش... دگر برپا و برجا یادمان رفت... به قدری حرمت بابا شکستیم... که مشق آب بابا یادمان رفت... به ما تکلیف نوروزی ندادند... که طعم سیب حالا یادمان رفت... پس از طوفان به ساحل چون رسیدیم... به سرعت ناخدارا یادمان رفت... قطار و ریل و پطروس،سد و انگشت... چه شد ما ریزعلی ها یادمان رفت... میان جمع ما یک مرد کم بود... ولی تقسیم و منها یادمان رفت... همیشه منتظر بودیم اما... نگفتیم آنقَدر تایادمان رفت... سر صف ها دعای عهد خواندیم ولی صاحب زمان را یادمان رفت.... شکستیم عهد و پیمان با دل خویش.... چه شد تصمیم کبری یادمان رفت...

پرشین بلاگ بیمار است !

عید سال 1387 بود . اون زمان من به اینترنت دسترسی نداشتم . یه گوشی سونی اریکسون داشتم که قابلیت ارسال مطلب روی بلاگ اسپات رو داشت. اولین بار اونجا با وبلاگ نویسی آشنا شدم. کم کم بهش علاقمند شدم . بعد کمی راجع بهش تحقیق کردم. راجع به سیستم های وبلاگ نویسی ؛ پرشین بلاگ ، ورد پرس و بلاگ اسپات جزو سرویس های محبوب با آمار بالای تعداد وبلاگ های فارسی بودن . من با ورد پرس شروع کردم . . .  کمی وبلاگ نویسی رو تجربه کردم و بعد از اینکه خدمت سربازیم تموم شد و یک سری مسائل عاطفی برام پیش اومد رو آوردم به پست دل نوشته هام توی پرشین بلاگ . اوایل تو کافی نت ها پست هام رو ارسال می کردم تا بعدها که اینترنت پر سرعت تهیه کردم .  حالا چند سال از اون زمان گذشته . پرشین بلاگ خیلی مشکل داره. صفحات مدیریت وبلاگش سنگینه و اگه سرعت نتت پایین باشه اصلا لود نمیشه ، گاهی مشکلاتی در ورود به سایت ایجاد میشه ، زیرنویس های عجیب و غریب و گاهی حتی محاوره ای و با غلط املایی به چشم میخوره . تبلیغات کناره تو صفحات مدیریت وبلاگ عجیب و غریبه ، یه بار متنه و یه بار تصویر ! یه بار بنر فلش ! مدتی سرویس جدید میاد و بعد از مدتی هم قطع میشه .  بزرگترین سرویس های وبلاگ دهی قابلیت اتصال به دامین رو دارن در حالی که پرشین بلاگ فقط به هاست متصل میشه ! وقتی به تیم مدیریت و پشتیبانی انتقاد می کنی جواب میاد که اینجوری بهتره ! درسته که با اتصال وبلاگ به دامین ، سایتی بعنوان پرتال یا ... وجود نداره و در واقع وبلاگی هست با دامین شخصی ، ولی این در همه جای دنیا و بزرگترین سرویس های وبلاگ دهی مرسومه و وجودش ایرادی نداره!!  از حق نگذریم ، با توجه به تجربه ی وبلاگ نویسی تو اکثر سرویس ها ، پرشین بلاگ جامع ترین سرویس ها رو ارائه میده اما هنوز مبتنی بر زبان های قدیمی هستش . در حالی که امروزه وبلاگ ها بر اساس HTML 5 کد نویسی میشن و سرعت لود بالاتری دارند . چند ساله که قصد فروش پرشین بلاگ رو دارند و هنوز هم خبری نیست ! پرشین بلاگ این روزها بیماره و امیدوارم تیم مدیریت یه فکر اساسی به حال این سرویس محبوب بکنه . فکر اساسی ! نه تغییر برند پرشین بلاگ به لوگویی که به طراحیش رو با Paint هم بشه انجام داد ! پرشین بلاگ زنده است تا وبلاگ فارسی زنده است . . . امضا : عضو سابق باشگاه هواداران پرشین بلاگ و مدیر گروه سابق فرهنگ و هنر پرشین بلاگ

وقتی کلاهبرداری از پست شروع می شود . . . !

صبح جهت دریافت وام ازدواجم به بانک مراجعه کردم و طبق معمول و همانطور که همه ی ما انتظار داریم به سمت دالان پر پیچ و خم اداری هدایت شدم! چیزی که دیگر مدت هاست برای هیچ ایرانی غیر طبیعی نیست و اگر جایی کار ما بدون سفارش کسی زود راه افتاد از تعجب شاخی مبارک بر سرمان سبز می شود!! بانک نامه ای داد با این مضمون اداره محترم بــــــــــوق ، نامه ی کسر از حقوقی که بابت ضمانت آقای بــــــــــوق به ما دادی ، اصالت نامه ای به ما بده که " مطمئن " بشیم اگر روزی روزگاری یک وقتی بنده ی خدا نداشت یک قسطش عقب افتاد بی هیچ مکس و درنگی مستقیماً از حقوقش کم می کنید و از آن جیب مبارک به این جیب مبارک واریز می کنید!!! حالا اون بحث به کنار! رفتم پست ؛ ( عجله داشتم که برای تسریع در عملیات اداری و دریافت سریعتر وام نامه رو سریعتر به دست اداره بـــــــــــــــــــوق برسونم بنابراین . . . )از مسئول باجه ی پست پرسیدم : - آقا کدوم نوع مرسوله سریعتر به دست گیرنده میرسه؟ پیشتاز یا سفارشی ؟ + پیشتاز - یعنی چقدر طول می کشه؟ من یه نامه دارم می خوام سریع برسه. + پیشتاز بفرست سریع میرسه - هزینش چقدر میشه ؟ + 3500 تومان - پس لطف کن این نامه رو پیشتاز برام برست.   کاراش که تموم شد و هزینش رو پرداخت کردم بهم یه پرینت رسید داد. تاریخ تحویل چهارشنبه 92/5/9 ! منو می گی؟  این چرا چهارشنبه خورده؟ من گفتم می خوام زود برسه! وگرنه چه هزینه کردنی بود؟؟؟!  + فردا تعطیله !! برای همین می مونه برای چهارشنبه! - خب می مردی اینو از اول می گفتی؟؟ من با تمبر 150 تومنیم می فرستادم همون چهارشنبه می رسید دیگه!! ( تو دلم گفتم ! )    جدا از این موضوع من قبلاً هم شنیده بودم که به کارمندان پست سفارش شده که تا می تونن مرسوله را با پست سفارشی بفرستن که . . . دروغ و راستش با گوینده و گناه دروغ بودنش گردن خودش! وقتی کلاهبرداری و کلاه گذاری از خود اداره جات دولتی شروع بشه دیگه چه توقعی می تونی داشته باشی که به هموطنت اعتماد کنی و بگی این هموطن منه ، همشهری منه ، بچه محل منه و . . . با این نقطه اشتراک سر من کلاه نمیذاره! در حالی که داریم به مردم کلاهبرداری زیر پوستی آموزش میدیم!!

سرعت عمل در ایران ؟!

امروز صبح وقتی به محل کارم می رفتم متوجه ی بوی بدی شدم که حاصل انباشت زباله ها و ... بود. پیش خودم گفتم ببین این همه شهرداری عوارض می گیره از ما و کار کردنش اینجوریه ! این بود که وقتی رسیدم اول از همه یه زنگ به 137 زدم. به سرعت به اپراتور وصل شدم! برام جای تعجب داشت چون اینجور موقع ها معمولاً ده دقیقه ای باید به صدای ضبط شده ای گوش کنی که سعی داره به زور خدماتی رو معرفی کنه که اصلاً نه نیازی بهشون داری و نه میلی به شنیدنش! اما 137 حداقل اینجوری نبود یا شایدم شانس من بود که پشت خط نموندم. به اپراتور مشکل رو گفتم و خواستم مامور بفرسته و اونجا رو تمیز کنه . ده دقیقه بعد مامورهای شهرداری اومدن و اون محل رو شستشو دادن و من که داشتم از پشت شیشه بهشون نگاه می کردم از اینکه اینقدر به سرعت به این موضوع رسیدگی شده بود خوشحال بودم! واقعاً خیلی کم می بینیم که در اجرای درخواست یه ارباب رجوع به سرعت رسیدگی بشه. باید گفت دستشون درد نکنه!

رفتی

به روی گونه تابیدی و رفتی مرا با عشق سنجیدی و رفتی  تمام هستی ام نیلوفری بود  تو هستی مرا چیدی و رفتی  کنار انتظارت تا سحر گاه  شبی همپای پیچک ها نشستم  تو از راه آمدی با ناز و آن وقت تمنای مرا دیدی و رفتی  شبی از عشق تو با پونه گفتم دل او هم برای قصه ام سوخت  غم انگیزست توشیداییم را  به چشم خویش فهمیدی و رفتی چه باید کرد این هم سرنوشتی ست  ولی دل رابه چشمت هدیه کردم  سر راهت که می رفتی تو آن را  به یک پروانه بخشیدی و رفتی صدایت کردم از ژرفای یک یاس  به لحن آب نمنک باران  نمی دانم شنیدی برنگشتی  و یا این بار نشنیدی و رفتی  نسیم از جاده های دور آمد  نگاهش کردم و چیزی به من نگفت  توو هم در انتظار یک بهانه  از این رفتار رنجیدی و رفتی عجب دریای غمنکی ست این عشق  ببین با سرنوشت من چها کرد تو هم این رنجش خکستری را  میان یاد پیچیدی و رفتی  تمام غصه هایم مثل باران  فضای خاطرم را شستشو داد  و تو به احترام این تلاطم  فقط یک لحظه باریدی و رفتی دلم پرسید از پروانه یک شب  چرا عاشق شدی در عجیبی ست  و یادم هست تو یک بار این را  ز یک دیوانه پرسیدی و رفتی تو را به جان گل سوگند دادم  فقط یک شب نیازم را ببینی ولی در پاسخ این خواهش من  تو مثل غنچه خندید و رفتی ?دلم گلدان شب بو های رویا ست پر است از اطلسی های نگاهت  تو مثل یک گل سرخ وفادار  کنار خانه روییدی و رفتی تمام بغض هایم مثل یک رنج  شکست و قصه ام در کوچه پیچید  ولی تو از صدای این شکستن  به جای غصه ترسیدی و رفتی ?غروب کوچه های بی قراری  حضور روشنی را از تو می خواست  تو یک آن آمدی این روشنی را  بروی کوچه پاشیدی و رفتی  کنار من نشستی تا سپیده  ولی چشمان تو جای دگر بود  و من می دانم آن شب تا سحرگاه نگارن را پرستیدی و رفتی  نمی دانم چه می گویند گل ها  خدا می داند و نیلوفر و عشق  به من گفتند گل ها تا همیشه  تو از این شهر کوچیدی و رفتی  جنون در امتداد کوچه عشق  مرا تا آسمان با خودش برد  و تو در آخرین بن بست این راه  مرا دیوانه نامیدی و رفتی شبی گفتی نداری دوست من را  ?نمی دانی که من ن شب چه کردم  خوشا بر حال آن چشمی که آن را به زیبایی پسندیدی و رفتی  هوای آسمان دیده ابریست  پر از تنهایی نمنک هجرت  تو تا بیراهه های بی قراری  دل من را کشانیدی و رفتی پریشان کردی و شیدا نمودی  تمام جاده های شعر من را  رها کردی شکستی خرد گشتم  تو پایان مرا دیدی و رفتی?؟

یادگار روزهای خوش

تــو یــادگــار روزهـایـی هســتی کــه نــه فــرامــوش مــی شــوند . . . و نـــه تکــــــــــــــرار . . .

بارون

امروز دلم گرفته . . . یه حس خستگی از همه چیز رو دارم . هر چی گشتم توی ذهنم ، هر چی که فکر کردم دیدم از آخرین باری که واقعاً شاد و بی دغدغه خندیدم ، بدون اینکه ذهنم درگیر مسائل مختلف باشه ، چه از نظر تحصیلی و چه از نظر مالی ، خیلی وقته که گذشته !!! نماز رو که خوندم نشستم پای کامپیوتر . از اونجا که دنبال یه حس نوستالژیک بودم و گوش دادن به موسیقی ای برای آرامش ، بین آرشیو موسیقیم گشتم و به آلبوم " گل آفتابگردون آریان " رسیدم ...سالهای 78 تا 80 جزو سالهای بسیار خوب برای فرهنگ ایران بود! سالهایی که کارهای بسیار خوبی در زمینه های فیلم سینمایی و موسیقی روانه ی بازار فرهنگ و هنر کشور شد . آهنگ های عاشقانه ، آلبوم های زیبا و قوی موسیقی ، فیلم هایی با حرف هایی برای گفتن و ... . از جمله ی این فعالیت ها شاید بشه به آلبوم بسیار زیبای " گل آفتابگردن از گروه آریان " اشاره کرد . هنوز هم گوش کردن به ترانه ی " بارون " یا " گل آفتابگردون " اون آلبوم حس نوستالژی جالبی رو به آدم میده . شعر عاشقانه ی " غریبه " که فکر میکنم تنها ترانه ای بود که بصورت انفرادی توسط " پیام صالحی " اجرا شد ، شعر و آهنگ زیبایی داشت که در همون دوره برای موسیقی پاپ مجاز کشور کار متفاوتی به حساب میومد. در آلبوم " گل آفتابگردن گروه آریان " امیر حسین مستعد ( گیتار بیس ) ، محمدرضا گلزار ( گیتار ) حضور داشتند که در سالهای بعد هر کدام به نحوی از گروه جدا شدند . اتفاقاً بهانه ی اصلی نوشتن این مطلب همین بحث رفتن هاست . . . بحث اینکه تو اون دوره چقدر دل هامون شاد بود . چقدر زندگی کردن لذت داشت ! چقدر خوب بود که ذهنامون درگیر گرفتاری نبود ! حداقل به اندازه این روزها! اون زمان آدم اگر می خواست نیت کنه یه آلبوم بخره یا به دیدن فیلمی توی سینما بره کمتر به این فکر میکرد که هزینش چقدر میشه؟! ارزش چند ساعت خوش بودن رو داشت !! خریدن یه آلبومی مثل " گل آفتابگردون " ، " دهاتی شادمهر " یا " غزلک سعید شهروز " و گوش کردن به ترانه هایی که تابوهای اون زمان رو می شکستن چه شور و ذوقی داشت !! نه مثل امروز که . . . بگذریم . . .از سال 78 تا امروز خیلی از هنرمندای ایران از هنر دور موندن ! خیلی ها از ایران رفتند و بعضی ها هم که هستند و موندگار شدند ترجیح دادند که توی حال و هوای مریض و بی حال این سالهای هنر ، حضور نداشته باشند . هنوز هم سوال اصلی خیلی ها مثل من اینه که این گونه زندگی کردن تا کی؟ خیلی وقته که حس زندگی کردن ازمون گرفته شده ! آخرین باری که حسی برای گوش دادن به موسیقی درست و حسابی رو داشتیم ؛ حسی برای رفتن به سینما و تماشای یک فیلم خوب رو داشتیم ؛ حتی آخرین باری که حسی برای رفتن به پارک و لذت بردن از کنار هم بودن رو داشتیم کی بوده ؟؟!! آخرین حسی که من در سن 25 سالگی دارم حس خستگی ، درموندگی ، بی حوصلگی ، نا امیدی ، دانشگاه رفتن بدون آینده ی روشن ، سر کار رفتن بدون حقوق درست و حسابی با 10 ساعت کار که تمام وقتت رو می گیره ، ازدواج کردن بدون اینکه وقت کنم یا حسی برام بمونه که با کسی که دوستش دارم برم بیرون و قدمی بزنم ( ! ) و ... بوده . اگه خوب به دور و برتون نگاه کنید می بینید که تو این سالهای آخر هر کسی تونسته از ایران رفته و ماهایی که موندیم چاره ای جز موندن نداشتیم!  موندن تو محیطی که نه هنری باقی مونده و نه هنرمندی ! و نه حتی حالی برای ادامه ی این زندگی . . .  نه اینکه رفتن خوبه ! نه ! ولی زندگی این روزها روی سختش رو به خیلیامون داره نشون میده ! چه پست عجیب و غریبی شد ! شاید پراکنده نوشتم ولی هر چی که بود دل نوشته ی این روزهای زندگی من بود . . . دلم یه هوای بارونی میخواد که برم زیرش وایسمو خیـــــــــــــــس بشم . . .