بعد از گذشت هفت هفته از شروع پخش فصل دوم سریال شهرزاد،حالا این سریال از طریق سامانه filimo.com بصورت آنلاین و برای کابران اینترنت اپراتورهای ایرانسل،همراه اول،آسیاتک و های وب با ترافیک رایگان در دسترس است. برای تماشای این سریال جذاب و هزاران ساعت فیلم و سریال کافیست در این سامانه عضو شوید و اشتراک خریداری نمایید. پیش از این تنها سامانه‌ای که حق پخش V.O.D این سریال را داشت،lotus.ir بوده است.
سریال عاشقانه شروع خوبی داشت. در ادامه با حواشی عجیبی روبرو شد تا جاییکه مدتی پخش سریال متوقف شد. از طرفی زمانی که سریال احیا شد و تصمیم به پخش مجدد گرفته شد بدلیل نقض قرارداد تهیه‌کنندگان سریال با شرکت‌های V.O.D با حکم قضایی پخش سریال متوقف شد. با این همه فراز و نشیب نسبتا طولانی سریال راهش را ادامه داد و اگرچه بعضی قسمت‌ها ضعیف بود اما در مجموع با در نظر گرفتن اینکه سریال‌سازی در شبکه خصوصی تا حدودی در ایران نوپا محسوب می‌شود با اغماض می‌توان از کاستی‌هایش چشم‌پوشی کرد. یکی از محاسن سریال عاشقانه که شاید اصلی‌ترین دلیل وفاداری مخاطبین به تماشای این سریال تا قسمت آخر باشد، حضور بازیگران سرشناس در این فیلم بود که جذابیت دو چندانی به آن بخشید.انتقادهایی به فیلم وارد می‌شود با این مضمون که چرا شخصیت حاج یونس زیر سوال رفت و یا چرا شخصیت پر از ابهام و عجیبی مثل هومن در این سریال به عنوان شخصیت محبوب بولد شده است. به شخصه تصور میکنم که باید در نظر بگیریم که قرار نیست همه انسانهای مشابه حاج یونس پایانی تلخ مثل حاج یونس عاشقانه داشته باشند و یا همه آدمهای در ردیف پیمان مثل او محبوب باشند. در عین حال بیاموزیم که:تن آدمی شریف است به جان آدمیت | نه همین لباس زیباست نشان آدمیتو بدانیم که زود درباره آدمها قضاوت نکنیم. حاج یونس‌هایی هستند که مرام و معرفت نمی‌شناسند اما از طرفی هستند پیمان‌هایی که اگرچه به ظاهر ناهنجارشان نمی‌آید اما اگر صبور باشیم شاید شخصیت جدیدی از درونشان کشف کنیم.
همه‌ی نگاه‌ها به پرده‌ی سینما دوخته شده بود و همه منتظر شروع فیلم بودند...بالاخره فیلم شروع شد...پلان اول : دوربین سقف را نشان می‌داد...یک دقیقه گذشت و همچنان یک سقف روی پرده‌ی سینما نقش بسته بود...دو...سه...چهار...پنج...هشت دقیقه‌ی اول فیلم ، دوربین بدون حرکت همچنان سقف را نشان می‌داد...کم کم صدای حاضران در آمد و تماشاگران در حال ترک سینما بودند...ناگهان دوربین شروع به حرکت کرد و تختی را نشان داد که رویش یک جانباز بود...زیرنویسی روی پرده‌ی سینما نقش بست:این تنها هشت دقیقه از زندگی یک جانباز قطع نخاعی بود و شما طاقتش را نداشتید..!!!پی‌نوشت : این مطلب رو دیروز در مترو خوندم. روم تأثیر گذاشت و تصمیم گرفتم اینجا منتشرش کنم.
این چند شب به تماشای چند فیلم ایرانی پرداختم . یکی از فیلم هایی که تماشا کردم فیلم سینمایی گناهکاران به کارگردانی فرامرز قریبیان بود . از اونجایی که نقد فیلم در تخصص من نیست بنابراین از نقد تخصصی فیلم شدیداً دوری میکنم و سعی ندارم از منظر یک منتقد به فیلم نگاه کنم و براش کف و سوت بزنم که چه بسا شاید این فیلم خالی از اشکالات فنی چه در فیلمنامه و چه در کارگردانی نباشه ! اما اونچه که برای من به عنوان یک بیننده مهم بود این بود که بعد از مدت ها یک فیلم سینمایی ایرانی در ژانر پلیسی تماشا کردم و واقعاً از تماشای این فیلم لذت بردم.یکی از نکات مهم این فیلم این بود که داستان نسبتاً جدیدی در مقایسه با سایر فیلم های این ژانر در سینمای ایران داشت و من بعنوان یک تماشاگر تقریباً تا انتهای فیلم پی به راز داستان نبردم در حالی که بیشتر وقت ها توی همون 15 - 20 اول فیلم ، داستان و ماجرا رو سریع متوجه میشدم. متوجه نشدن راز یک داستان موجب جذابیت بیشتر فیلم و میخکوب شدن تماشاگر میشه و باز هم با تاکید میگم که به دور از نقدهای فنی ، به عنوان یک تماشاگر به نویسنده و کارگردان و البته بازیگران این فیلم باید تبریک بگم . آقای قریبیان که همیشه عاشق و وفادار به ژانر پلیسی بوده با این فیلم یک بار دیگه عشقش به این ژانر رو نشون داد و با انتخاب خوب و درست بازیگران فیلم رو (به نظر شخصی من) به همون جایی برد که به دنبالش بود.تماشای این فیلم رو پیشنهاد میکنم . کمی متفاوت بود ...
یکی از سریالهای پر طرفدار که تقریبا جهانی شده ، سریال Pretty Little Liars است که داستانی مهیج و پر پیچ و خم دارد . در این میان اما در لابلای اپیزودهای طولانی و ادامه دار این سریال بصورت نامحسوسی چیزهایی به مخاطب القا می شود که اگر به آنها توجه نکنیم همان تهاجم فرهنگی که سالهاست راجع به آن سخن به میان می رود رخ خواهد داد . بطور مثال در این سریال محوریت داستان با ۵ دختر نوجوان است که به واسطه آنها با دیگر دوستانشان در مدرسه و محله شان نیز اشنا می شویم . نکته قابل تأمل و نقطه ی اشتراک همه ی این بچه ها در نداشتن خانواده ای مستحکم است ! هر کدام از این ۵ دختر در ظاهر دارای موقعیت مناسبی هستند اما کم کم که دوربین وارد خانه هایشان می شود با مشکلات هر کدام بیشتر آشنا می‌شویم و متوجه می‌شود که اساساً خانواده در آنجا معنا و مفهوم خاصی ندارد ! پدر و مادر آلیسون از ابتدا در فیلم حضور ندارند و در اواسط فیلم مشخص می شود که برادر آلیسون حاصل رابطه ی نامشروع مادرش با پدر دوستش است ! پدر و مادر هانا از هم جدا شده اند و خود هانا با پسری رابطه برقرار کرده که او هم از کودکی جدا از پدر و مادرش زندگی می کند که سالهاست از هم طلاق گرفته اند . اسپنسر در خانواده ای زندگی میکند که از لحاظ مالی و اجتماعی در سطح بهتر و بالاتری نسبت به دیگر دوستانش قرار دارد اما در عین حال پدرش سالها پیش با مادر آلیسون رابطه داشته که حاصل این رابطه جیسون ، برادر آلیسون است! مادرش بخاطر حفظ آبرو و موقعیت اجتماعیش - که وکیل است - از این موضوع چشم پوشی می کند . آریا هم در خانواده ای زندگی می کند که پدر خانواده با یکی از دانش آموزانش رابطه داشته است . خود آریا هم با یکی از معلمانش رابطه دارد که مغایر با قوانین آمریکاست! امیلی هم که ظاهرا در خانواده ای زندگی می کند که پدر و مادرش در ظاهر هیچ مشکلی مشابه دیگران ندارند و تنها خانواده در این فیلم هستند که پدر و مادر خانواده رابطه ای صمیمانه دارند اما عملا ما خانواده ای نمی بینیم چرا که عموما پدر خانواده بعلت اشتغال در ارتش آمریکا اکثر اوقات در ماموریت در کشور افغانستان به سر میبرد ! خود امیلی دارای شخصیت متفاوتی است و بدنبال رابطه با هم جنسان خودش است ! جالب اینجاست که در این فیلم کاملا تلاش شده این نوع رابطه بطور 100% عادی جلوه داده شود و به خانواده ها قبولانده شود که فرزندانشان را با همین رابطه بپذیرند و اعتراضی نکنند !! حتی در برخی صحنه ها دوستان امیلی نیز به او می پیوندند و به خانواده ی خود می گویند که آنها نیز خواهان چنین رابطه ای هستند و بدین ترتیب از امیلی که پرچمدار این نوع روابط و اعلام آن به خانواده اش است تشکر میکنند و می گویند که خانواده ی آنها نیز براحتی با این موضوع کنار آمده است! بدین ترتیب کاملا می بینیم که در این سریال و بطور کل در این دست سریال های ساخت شبکه های آمریکایی از یک داستان کاملا قوی استفاده می شود و آموزش هایی بطور نامحسوس به مخاطب القا می شود که از نظر روانشناسی این نوع پیام ها پس از تکرار و نیز بعلت جذابیت داستان اصلی سریال و پذیرفته شدن آن داستان توسط مخاطب و ایجاد رابطه ی عمیق و همزاد پنداری مخاطب با بازیگران سریال ، به مرور این پیام ها بصورت شرطی شده و برای مخاطب به امری عادی بدیل می شود... زمانی که به تماشای چنین سریال هایی می نشینید حواس خود را جمع کنید تا در تله ی روانشناختی فیلمسازانش قرار نگیرید و تنها موضوع داستان را دنبال کنید ! وگرنه در نسل های بعدی ما هم شاهد چنین خانواده هایی در بین ایرانی ها خواهیم بود . اگر هم نمی توانید نگاه نکنید !!!
