تسلیت به نگار نیک‌نفس

چند روز قبل در حالی که Statusهای دوستانم در واتس‌اپ را چک می‌کردم، رنگ مشکی و شمع و پیام "هفت روز گذشت" روی Status نگار نظرم را جلب و نگرانم کرد. وقتی علت را جویا شدم متاسفانه گفت که برادر گرامی‌اش را از دست داده و در سوگ اوست. و اما امروز... به فاصله چند روز پروفایل و Status نگار را مشکی دیدم. این بار اما این پیغام در زیر تصویری نقش بسته بود: انا لله و انا الیه راجعون... پدرم کیوان نیک‌نفس، دروازه‌بان اسبق تیم ملی و تیم پاس، آسمانی شد...به نگار نیک‌نفس عزیز ، از وبلاگ‌نویسان قدیمی و عضو و مدیر اسبق فنز پرشین‌بلاگ-منحل شده- تسلیت عرض میکنم و برای بازماندگان از خداوند منان صبر آرزومندم.

عاقبت وبلاگستان فارسی

در شرایط فعلی و با توجه به اینکه در سطح جهان وبلاگ‌نویسی به سبک قدیم چندان رایج نیست و به اصطلاح از بورس افتاده، و با توجه به هزینه‌های نگهداری سایت‌های وبلاگدهی فارسی و درآمدهای ناچیز از راه تبلیغات، شاهد رکود در این سیستم‌ها هستیم.

تا همینجا هم البته دوستان در میهن‌بلاگ، بلاگفا، بلاگ‌اسکای، پرشین‌بلاگ و بیان برای نگهداری از اطلاعات کاربران زحمت زیادی متحمل شده‌اند و باید به آنها دست مریزاد گفت.

اما وقتی به شرایط سکوت و سکون این سرویس ها نگاه می‌کنیم، به نظر می‌آید در آینده‌ای نه چندان دور باید نگران از دست رفتن نوشته‌هایمان در طول این سال‌ها باشیم.

از دیرباز با پرشین بلاگ

اولین تصویری که بلاگرهای قدیمی در ذهن دارند همین تصویر است...حالا کمی بیش از پانزده سال گذشته...تیم ایده‌پرداز ، نوآور و خلاق و مدیریت اولیه در پرشین بلاگ، موسسان واقعی وبلاگستان فارسی که شامل #بهرنگ_فولادی ، #سهند_قانون و #عطا_خلیقی_سیگارودی بودند به هزار و یک دلیل پس از دوره‌ای شراکت آن را به طور کامل واگذار کردند...سالها گذشت و #پرشین‌بلاگ با مدل جدیدی مدیریت شد. بارها #فیلتر و سپس رفع فیلتر شد. مدیرانش گاهی به جرایم نا مشخص بازداشت شدند!اگر درست ذهنم یاری دهد اولین و آخرین باری که این لوگوی جدید پرشین‌بلاگ را دیدم در جشن ۹ یا ۱۰ سالگی‌اش بود... در آن جشن از لوگو تایپ جدید رونمایی شد و وعده‌هایی هم از تغییرات گسترده که با تغییر در لوگو آغاز می‌شد به کاربران داده شد. وعده‌هایی که در عمل، رنگی از واقعیت و عمل به خود ندید.با وجود حفظ موتور اولیه در این سالها اما ، پرشین بلاگ تغییراتی بسیار جزیی در صفحات داخلی‌اش داشت. مثل پنل مطالب جدید منتشر شده در صفحه اصلی میز کار که بعدها حذف شد ، یا انتقال مطالب از بلاگر به پرشین‌بلاگ و ...اکنون که در حال انتشار این پست هستم دل‌نگران مطالبی هستم که در وبلاگ‌های قدیمی‌ام بود و حالا دیگر در دسترس نیست... کلا دیگر وبلاگم در دسترس نیست. نمیدانم چرا اما از همان روز اول هم وبلاگ من مشکل داشت!  نسخه‌ی پشتیبان نمی‌داد، آدرس پست‌ها گاهی اشتباه از آب در می‌آمد و ... حالا هم که دیگر از دسترس خارج شده...محیط این پرشین‌بلاگ جدید بد نیست ؛ اما نیازمند بررسی دقیق‌تر و گشت و گذار بیشتر است. محدودیت‌ها خیلی زیاد شده است. مثلا دسته بندی موضوعی یا ساخت صفحات جداگانه به نظر حذف شده است. وبلاگ و وبلاگ‌نویسی به #لینکستان اش معروف بود که آن هم ظاهرا دیگر وجود ندارد.دل نگران کننده‌تر اینکه به سبب اجتماعی‌تر شدن پرشین‌بلاگ به نظر می‌آید امکان انتشار پست‌ها روی دامین جداگانه از دسترس خارج شده باشد. البته پیش از این نیز چنین امکانی در پرشین‌بلاگ مشابه آنچه در دیگر سرویس‌ها شاهدش بودیم وجود نداشت و مستلزم تهیه هاست و دامین برای انتشار وبلاگ روی دامین شخصی بود. حالا اما تصور اینکه پست‌ها با این ورژن جدید چگونه روی هاست و دامین کاربران قدیمی پرشین‌بلاگ قرار خواهد گرفت را باید دید...همین که امکان کپی‌برداری نیست امکان خوبی است اما به کدام بها؟هنوز نمی‌توان با قاطعیت از این تغییرات خرسند بود و یا در نقدش بی‌رحمانه گفت... شاید #زمان لازم است تا بهتر این پرشین‌بلاگ #نوجوان را بشناسیم...

Big Bang

یاد آن روزهای خوب و فعال که در تیم هواداران پرشین‌بلاگ بودم بخیر... امروز به عادت همیشگی و البته بعد از وقفه‌ای بسیار طولانی سری به وبلاگ دوستان قدیمیم زدم. بچه‌های باشگاه هواداران پرشین‌بلاگ... ن.ن ، بهنامترین ، فروهر عزیز ... و حتی مهدی بوترابی مدیر سابق پرشین‌بلاگ که همه‌ی ما در دوران مدیریت او دوران خوشی در پرشین‌بلاگ داشتیم... و یاد این تصاویر از تولد پرشین‌بلاگ که سال 1390 در تالار شهریاران جوان برگزار شد و شاید دیگر در هیچ کجای وب نتوان پیدایشان کرد حتی در این پست وبلاگ خبر پرشین‌بلاگ ...! از دوستان وبلاگ‌نویس دیگر خبری نیست ، وبلاگ‌هایشان خیلی خاک گرفته و حتی وبلاگ اکرنه آقای بوترابی هم دیگر در دسترس نیست... انگار آن Big Bang معروف در پرشین‌بلاگ اتفاق افتاده که هر کدام به سمتی پرت شده‌ایم...

به بهانه‌ی آغاز بکار مجدد دامنه‌ی persianblog.com - این کدامین پرشین‌بلاگ است؟

سال ۱۳۸۶ دامنه‌ی PersianBlog.Com به سرقت رفت و با وجود پیگیری‌ها، مدیران این سایت موفق نشدند دامنه‌ی به سرقت رفته‌ی خود را بازیابی نمایند. اکنون مجدداً این دامنه فعال شده و مشخص نیست که مدیریت این سایت با چه کسی است و چه نیتی از راه‌اندازی مجدد این دامنه دارد؟ روی این دامنه‌ سیستم وبلاگ‌دهی با استفاده از وردپرس فارسی نصب شده است.

چرا وبلاگی با این آدرس پیدا نمی‌شود؟

مدتی است که وبلاگ پر مخاطب ما در سیستم پرشین بلاگ یعنی گروه فرهنگ و هنر توسط این سرویس بلوکه شده و پیغامی مبنی بر "وبلاگی با آدرس مورد نظر پیدا نشد" را نمایش می‌دهد. گرچه این وبلاگ مدت‌هاست به دلیل سوء مدیریت در باشگاه هواداران توسط تیم حرفه‌ایش بروز نمی‌شود اما همچنان از بازدید بالایی برخوردار است که بدلیل مطالب مفید و تازه‌ی آن است که به زحمت و تلاش نویسندگان و هنرمندان فضای مجازی منتشر شده بود و عدم تداوم این روند بدلیل عدم رغبت نویسندگان و دلسرد شدن آنها از باشگاه هواداران و تیم مدیریتی پرشین بلاگ است.اینک اما مسدود شده‌ایم!! دلیل این مسدودیت هرچه باشد فرقی ندارد چرا که این مسدودیت بی‌اطلاع قبلی نشان از آن دارد که اعتبار وبلاگ‌نویسی در این سرویس دهنده‌ی قدیمی بسیار پایین است و مدیرانش برای وبلاگ‌نویسان و خوانندگان این بلاگ‌ها هیچگونه ارزشی قائل نیستند.فقط باید تأسف خورد....پی نوشت : پس از انتشار همین مطلب در وبلاگ فرهنگ و هنر و کلی بالا و پایین کردن صفحه‌ی مدیریت و تغییر قالب و ... بالاخره صفحه‌ی اصلی با قالب پیش فرض نمایان شد!

روز ملی خلیج فارس

دهم اردیبهشت روز ملی خلیج فارس است. این روز در واقع سالروز خروج پرتغالی‌ها از تنگه‌ی هرمز و خلیج فارس است ؛ در حالیکه اتحادیه عرب از سال ۱۹۶۴ رسماً نام خلیج فارس رابرای عرب‌زبانان ممنوع کرده بود اما در ایران رسانه‌های گروهی تا سال ۱۳۸۱ در این مورد سکوت کردند و مطبوعات حاضر نبودند پژوهش‌های دفاع از نام خلیج فارس را چاپ کنند؛ آنچه منتشر شد یک جلد اطلس و دو جلد کتاب در تیراژ بسیار اندک بود که دایره‌ی کاربرد آن از چند کتابخانه و استاد دانشگاه فراتر نرفت. اما از سال ۱۳۸۱ با آمدن وبلاگ‌های فارسی رسانه‌های گروهی از انحصار خارج شد و وضعیت تغییر کرد و اولین وبلاگها و پژوهشها در دفاع از نام خلیج فارس منتشر شد و در نتیجه موجی ایجاد شد که محافل رسمی مجبور به دنباله‌روی از این موج گردید که توجه به این موضوع نقش و اهمیت ظهور وبلاگ و حضور وبلاگ‌نویسان ایران در جامعه‌ی جهانی را به خصوص در دهه‌ی هشتاد شمسی بیش از پیش نمایان می‌کند. شاید بد نباشد از موسسان پرشین‌بلاگ - اولین سرویس وبلاگ فارسی - عطا خلیقی سیگارودی ، سهند قانون و بهرنگ فولادی نیز یادی کنیم که بستر مناسب جهت ایجاد این موج را فراهم آوردند.

هر دو وبلاگند اما این کجا و آن کجا؟!

عرضم به حضور مبارکتون که من یک خردادیم و یکی از خصیصه‌های خردادی‌های عزیز تنوع طلبیشون هستش. البته نه در همه‌چی‌ها! اما مثلاً من برای شروع وبلاگ‌نویسی چندین سرویس وبلاگ‌دهی رو امتحان کردم تا رسیدم به پرشین بلاگ. بعد از 5 سال وبلاگ‌نویسی و این اواخر مشکلات و کندی‌هایی که در سرعت سرویس‌دهی این سایت وجود داشت کوچ کردم به میهن‌بلاگ که اتفاقاً برای همین منظور هم تست‌هایی به بلاگفا و بلاگ‌اسکای و ... هم زدم! میهن بلاگ به نظر بسیار پایدارتر و پرسرعت‌تر و همینطور کاربرپسندتر بود.یکی دو هفته‌ی پیش بود که یک دوستی سایت بیان رو برای وبلاگ‌نویسی بهم معرفی کرد. من هم چون اصلاً آدم فضولی نیستم برای کسب تجربه یک سرکی توی این سرویس وبلاگ‌دهی کشیدم. سرویس بیان بسیار پر سرعت هستش. امکاناتی هم داره که سایرین ندارند. مثلاً اینکه وبلاگ‌نویس از هر سرویس وبلاگ‌دهی که قبلاً استفاده می‌کرده می‌تونه بطور کامل به این سرویس کوچ کنه و حتی مطالبی که قبلاً منتشر کرده رو به وبلاگ جدیدش منتقل کنه! این یک حسن بزرگیه که فقط در این سرویس مشاهده میشه کرد. برای این کار هم از نسخه‌ی پشتیبان استفاده میکنه و نرم‌افزاری معرفی کرده بنام مهاجر بیان! چندی قبل من پیشنهاد ساخت چنین نرم‌افزاری رو به مدیر فنی سایت پرشین بلاگ -جناب آقای شرفی بزرگوار- داده بودم که ایشون فرمودند این کار به لحاظ مالی به صرفه نیست! به یکی از مدیران سایت‌های طراحی امکانات وبلاگستان ایمیل دادم و این پیشنهاد رو اونجا هم مطرح کردم و ایشون هم در نظری مشابه گفتند مقرون به صرفه نیست و خود سرویس‌دهنده ها باید این کار رو انجام بدن تا اینکه حالا می‌بینم این پیشنهاد من سر از سرویس بیان با کیفیتی بالا در آورده!حسن دیگه‌ای که این سرویس داره امکان وبلاگ نویسی از طریق پیامک هستش.خب خیلی وقت‌ها آدم دسترسی به اینترنت نداره و سوژه‌ای رو می‌بینه که دلش میخواد در اون لحظه راجع بهش بنویسه. خود من بارها به ذهنم رسیده درباره‌ی سوژه‌ای مطلبی بنویسم اما دسترسی به اینترنت نبوده و بعداً هم یا از خاطرم رفته و یا دیگه دغدغه‌ی من نبوده که بشینم و راجع بهش بنویسم. اما ارسال پیامک و انتشارش در بلاگ خیلی جالب میتونه باشه. گرچه بطور حتم فقط میشه یک میکرو پست نوشت! حسن دیگه‌ای که این سرویس داره سرعت بالای معرفی مطالب به موتورهای جستجو هستش که خود من اولین پستی که نوشتم چند خط ساده راجع به امتحان کردن سرویس جدید بود که بطور حتم برای موتورهای جستجو از اهمیت بالایی برخوردار نیست ؛ اما در کمال تعجب در روز دوم یا سوم انتشار متوجه شدم وبلاگم در موتورهای جستجو index شده و مطلبم هم نمایش داده میشه به خصوص در گوگل! در حالی‌که همین وبلاگ هم بعد از دو سه هفته در گوگل ایندکس شد!معایبی هم داره مثلاً همه‌ی امکانات سرویس بیان رایگان نیستند! ظاهر کاربر پسندی نداره و قالب‌های متنوعی هم نداره. با همه‌ی این تفاسیر من کمی قلقلکم اومده که کل مطالبم رو به سرویس بیان منتقل کنم. اما هنوز تصمیمی در این باره نگرفتم.آدرس اون وبلاگ که بصورت تست بود هم اینجاست:http://ariodaad.blog.irپی نوشت: سرویس وبلاگ دهی بیان کاستی‌های غیر قابل قبولی برای من داره که از انتقال به این سرویس منصرف شدم. اما همچنان اون وبلاگ رو حفظ میکنم تا قابلیت انتشار مطلب از طریق پیامک رو داشته باشم!! بعد سر فرصت کپی پیست میکنم توی این وبلاگ!! به این میگن کلک رشتی!!

من و میهن بلاگ

امروز اتفاق خوبی برای وبلاگ آریوداد روی داد و اون قبول عضویت این وبلاگ در باشگاه نویسندگان میهن بلاگ بود. از امروز امکانات بیشتر و بهتری در اختیار من و وبلاگم قرار می‌گیره ؛ از جمله سیستم پسندیده شدن پست‌ها توسط خوانندگان ، آمار دقیق بازدیدها به تفکیک پست‌ها ، پسندیده شدن‌ها ، سیستم عامل‌ها و... و همین‌طور سیستم مدیریت فایل که به من اجازه میده فایل‌های مورد نیازم رو روی سرور میهن‌بلاگ بطور مستقیم و بدون نیاز به آپلود سنتر ذخیره کنم.از اینکه به میهن‌بلاگ پیوستم احساس خوبی دارم گرچه از اینکه بعد از 5 سال از پرشین‌بلاگ جدا شدن باعث میشه گاهی دلم برای این سرویس قدیمی تنگ بشه ، اما این سیستم قدیمی پرشین بلاگ بود که با مشکلاتی که داشت من رو به عنوان یک کاربر و همین‌طور سیستم مدیریت غلط هواداریش منو به عنوان یکی از اعضای فعال - در زمینه وبلاگ‌نویسی - فنز پرشین بلاگ از خودش روند. به هر حال فکر نکنم هیچ کدوممون از این موضوع خیلی ناراحت باشیم و به خصوص فکر نکنم اصلاً طرف مقابل براش این موضوع اهمیتی داشته باشه!! عصر جمعه دلم برای بانو تنگ شده بود ؛ بانو برای دخترخاله‌ی کوچیکش که اول ابتدایی هستش سفارش خرید یک مقنعه داده بود که خیاط محله‌ی ما طرف قرارداد با مدرسه‌شون بود. این موضوع بهونه‌ی خوبی بود که برم به دیدن بانو! عصر با یک شاخه گل رفتم به دیدن بانو که اون روز منزل پدربزرگش بود و برای پختن فتیر نذری کمک می‌کرد.رسیدم و کمی با هم گپ زدیم و بعد من چون باید می‌رفتم بنگاه خداحافظی کردم اما مادرخانومم اصرار کرد که امشب شام باید بریم خونه‌ی خاله‌ی بانو که تازه از مشهد برگشته بودند من هم به اجبار قبول کردم اما گفتم میرم بنگاه و شب برمی‌گردم. اما باز هم با اصرار ایشون تصمیم بر این شد که ماشین پدرخانومم رو برداریم و همراه بانو برگردم منزل خودمون و ایشون رو بذارم خونه‌مون و خودم برم بنگاه و زمان برگشتن برگردم و با بانو بریم خونه‌ی خاله! کمی بعد از اینکه راه افتادیم آمپر ماشین چسبید به ته و چراغ‌های Stop ماشین روشن شدن!! تا به خودم بیام و تصمیم بگیرم چه کاری باید انجام بدم تو لاین سرعت پشت چراغ قرمز موندیم و ماشین خاموش شد و دیگه هم استارت نخورد!! دیگه دست نگه داشتم یه بنده خدایی اومد کمک کرد و هل داد و ماشین رو گذاشتیم یه گوشه‌ای زنگ زدیم پدرخانوم مهربان سوار بر رخش رسید و کمک کرد که ماشین رو راه بندازیم. البته قبلش به ایشون اطلاع دادم که تسمه پاره شده و توی راه تسمه بخرن بیارن! خلاصه اون شب من به بنگاه نرسیدم و زنگ زدم و عذرخواهی کردم گفتم شرمنده من نمیام امشب! بعد با خیال راحت از اینکه در کنار بانو هستم از لحظاتم لذت بردم.این بود انشای ما! نتیجه‌ی اخلاقی : 1- هیچ‌گاه وسیله‌ی شخصی فرد دیگری رو قرض نگیرید حتی به اصرار!2- همیشه توی خودرو یک عدد تسمه ، چراغ ، فیوز و ابزار لازم رو به همراه داشته باشید!3- هنگامی که به معیارهای انتخاب همسر فکر می‌کنید حتما توجه کنید که پدر همسر آیندتون از ویژگی‌های فنی خوبی برخوردار باشه تا در مواقع ضروری به یاری شما بیاد و تو خیابون نمونید و زانوی غم بغل نگیرید!4- اصلاً پدرخانوم باید مثل پدرخانوم من مهربون و تک باشه!! بزنیم به تخته چشم نخوره ایشالله!

گفتگو با موسسان وبلاگ فارسی در ایران

شاید درصد بالایی از جامعه ی امروز وبلاگ نویسان فارسی زبان نمی دانند که وبلاگستان فارسی از کجا آغاز به کار کرد و چگونه فعالیتش را در کشوری بدون حتی اینترنت پر سرعت آن سالها راهش را ادامه داد. در این پست سعی کردم با انتشار مصاحبه ای که تاریخ انجام آن مشخص نیست و نیز باز نشر مقاله ای از نادر جدیدی درباره ی فراز و فرود وبلاگستان فارسی و پرشین بلاگ ، بیاد وبلاگ نویسان امروز بیاورم که راحتی وبلاگ نویسی امروز ما - همچون خیلی از کارهای بار اولی دیگر - مدیون تحمل سختی چه کسانی است؟

اما آنچه که در این پست مهم است توجه به این نکته است که اولین موسسان وبلاگستان فارسی براحتی از جایی که متعلق به آن بودند بیرون رانده شدند . به شخصه با وجود اینکه سالها در پرشین بلاگ وبلاگ نویسی می کردم با خواندن این مصاحبه به شدت از مدیران پرشین بلاگ دلخور شدم. گرچه شاید این مصاحبه تمام ماجرای آن سالها نباشد ...

پس از خواندن متن مصاحبه که در ادمه ی مطلب آمده است ، مقاله ی نادر جدیدی درباره ی فراز و فرود اولین سرویس دهنده ی فارسی یعنی پرشین بلاگ رو براتون قرار دادم که دعوت میکنم حتما بخونیدش.