چند سطری درباره ی فیلم سینمایی گناهکاران

این چند شب به تماشای چند فیلم ایرانی پرداختم . یکی از فیلم هایی که تماشا کردم فیلم سینمایی گناهکاران به کارگردانی فرامرز قریبیان بود . از اونجایی که نقد فیلم در تخصص من نیست بنابراین از نقد تخصصی فیلم شدیداً دوری میکنم و سعی ندارم از منظر یک منتقد به فیلم نگاه کنم و براش کف و سوت بزنم که چه بسا شاید این فیلم خالی از اشکالات فنی چه در فیلمنامه و چه در کارگردانی نباشه ! اما اونچه که برای من به عنوان یک بیننده مهم بود این بود که بعد از مدت ها یک فیلم سینمایی ایرانی در ژانر پلیسی تماشا کردم و واقعاً از تماشای این فیلم لذت بردم.یکی از نکات مهم این فیلم این بود که داستان نسبتاً جدیدی در مقایسه با سایر فیلم های این ژانر در سینمای ایران داشت و من بعنوان یک تماشاگر تقریباً تا انتهای فیلم پی به راز داستان نبردم در حالی که بیشتر وقت ها توی همون 15 - 20 اول فیلم ، داستان و ماجرا رو سریع متوجه میشدم. متوجه نشدن راز یک داستان موجب جذابیت بیشتر فیلم و میخکوب شدن تماشاگر میشه و باز هم با تاکید میگم که به دور از نقدهای فنی ، به عنوان یک تماشاگر به نویسنده و کارگردان و البته بازیگران این فیلم باید تبریک بگم . آقای قریبیان که همیشه عاشق و وفادار به ژانر پلیسی بوده با این فیلم یک بار دیگه عشقش به این ژانر رو نشون داد و با انتخاب خوب و درست بازیگران فیلم رو (به نظر شخصی من) به همون جایی برد که به دنبالش بود.تماشای این فیلم رو پیشنهاد میکنم . کمی متفاوت بود ...

برنامه های شاد شبانه صدا و سیما برای ریلکس شدن

یکی دو سال پیش بود که با انتشار پستی در وبلاگم نسبت به نحوه ی برنامه سازی در صدا و سیما انتقاد کرده بودم . از ساخت برنامه هایی با مضمون حزن انگیز ، برنامه های ویژه ی شب های عزاداری در غیاب ویژه برنامه های شب های ولادت ائمه ، پخش سریال ها و فیلم های سینمایی بسیار بسیار پر تکرار و قدیمی و ...

اما در سال جدید عملکرد صدا و سیما نسبت به گذشته کمی بهتر شده به شکلی که شب ها برنامه های شادی روی آنتن می رود که علاوه بر وجهه ی سرگرمی و امید بخشی در جامعه ، آموزنده هم هستند. از بین این برنامه ها ، بنده به سلیقه ی شخصیم برنامه ی خندوانه به کارگردانی و اجرای رامبد جوان و آبرنگ با اجرای بهنوش بختیاری که بسیار اکتیو و شاد هستند و از شبکه ی نسیم پخش می شوند رو خیلی می پسندم. به خصوص برنامه ی خندوانه که خندیدن رو بهمون یادآوری میکنه کاری که شاید مدت هاست از یاد ما ایرانی ها رفته بود!

یکی دیگه از برنامه های شاد و مفرح و آموزنده ی تلویزیون ، برنامه ی قند پهلو هست که به نوبه ی خودش سهم به سزایی در آرامش و ریلکس کردن های انتهای شب ما ایرانی ها و نشاندن لبخند به روی لب های ما داره.

البته در کنار این برنامه ها که مضمونی طنز و شاد دارند نباید از کنار برنامه ی رادیو 7 با اجرا و برنامه سازی منصور ضابطیان هم به راحتی گذر کنیم ، چرا که واقعا این برنامه هم جزو برنامه های متفاوت صدا و سیماست.

مدیریت صدا و سیما باید بداند که نیاز امروز جامعه ی ایرانی ساخت و برنامه ریزی برای تولید چنین برنامه هایی است و می بایست صدا و سیما روی چنین برنامه هایی سرمایه گذاری بیشتری انجام دهد تا اینکه سرمایه ی ملی صرف خرید و دوبله ی فیلم های چینی و کره ای شود که یکی پس از دیگری در حال پخش از صدا و سیما هستند و همه هم گویی کپی برداری شده از دست یکدیگر است!به هر روی شبکه های نسیم و آموزش این روزها جور دیگر شبکه های صدا و سیما را به دوش می کشند که امیدوارم این روند را با تولید برنامه های بهتر ادامه دهند.

گپ - برنامه ی جدید رامبد جوان

امروز برنامه ی " گپ " رو که ساخته ی " رامبد جوان " بود دیدم. خیلی از برنامش خوشم اومد چون سبک خاص و جدیدی داشت. برنامه در واقع گفتگو با افراد مختلف هستش که به سبک همیشه نو و عجیب و غریب رامبد جوان ساخته شده . خیلی برنامه صمیمی هستش و حرفهای جدید توش خیلی پیدا میشه. توصیه میکنم شمام ببینید.  نکته ی جالب قضیه اینجاست که هر برنامه که تموم میشه یک نهال به نام و به نماد اون فرد مصاحبه شونده توسط رامبد جوان ، سحر دولتشاهی ( همسر رامبد ) و خود اون فرد کاشته میشه و کنار نهال یک پلاکارت هم میزنن با تاریخ و نام. کلا من خیلی از این برنامه خوشم اومد! البته ظاهراً یک قسمت پخش شده قبلا که توجه رسانه ها رو هم به خودش جلب کرده ...... برخی بد گفتن و برخی تعریف و تمجید... ولی وقتی نقد یکی از مخالفان رو خوندم دیدم چیزی جز " منم هستم ، منم منتقدم ، منم قلم دستم میگیرم و منم تو یه نشریه ی درپیت می نویسم! " چیز خاصی توش نیست! بعد از مدت ها تلویزیون ایران یه برنامه ی خوب هم که میسازه و با برنامه های قبلیش متفاوته آقای X میاد و میگه " مخم و مخم مخالفم! " این آقای X  میگه که چرا محور این برنامه اینجوریه که میگه مردم آدمهای سرشناس رو اذیت میکنن؟! یا چیزهای شبیه به این و اینکه مثلا چطور رامبد جوان خودش رو دست بالا گرفته و فکر میکنه خیلی هنرمنده و معروفه و مردم با امضا گرفتن حریم خصوصیش رو رعایت نمی کنن و ... در صورتی که اول از همه باید گفت این برنامه قصدش اینه که بگه رامبد جوان هم یکی هست مثل من و تو ، انسانه و خیلی وقتا دلش میخواد یه بستنی قیفی 1000 تومنی بخوره و نه یه بستنی مخصوص 4000 تومنی! دلش میخواد با همسرش بره بیرون تو یه رستوران و یا حتی یه فست فود ولی شهرتش این حریم رو ازش میگیره. خب البته شهرت همه جای دنیا دست و پا گیره ، ولی موضوع این برنامه توهین به مردم نبوده که چرا همش میچسبن به هنرمندان! تو برنامه ی امروز " فخیم زاده " خیلی قشنگ توضیح داد که درسته مثلا کسی که میره امضا بگیره برای خودش یه نفره و به خودش میگه حالا یه امضا چیزی نمیشه ولی همین یه نفر یه نفر برای اون بازیگر میشه هزار نفر ( البته عین حرفشون نیست! تفسیر کردم ! ) بعد کل برنامه هم صحبت پیرامون این موضوع نیست. به زندگی خصوصی افراد معروف ورود پیدا میکنه و گفتگو موضوعات مختلفی رو در بر میگیره. تو همین دو قسمتی هم که پخش شده اینقدر انتقاد کردن که تو برخی رسانه ها خبر تعطیلیش رو میشنویم..! امان از دست آدمایی که فقط سنگ میندازن!