وقت عزیز شدن!

امروز گوینده‌ی رادیو آوا نام یک ترانه‌ای رو اعلام کرد و گفت با صدای " مازیار "و من به این فکر می‌کردم که چرا رادیو آهنگ مازیار رو پخش می‌کنه؟؟ نه تنها آهنگ مازیار که حتی برخی آهنگ‌های برنامه‌ی گلهای دوران گذشته رو هم پخش می‌کنه! منظورم از این پرسش این نیست که مخالف پخش آهنگ‌هایی از این دست هستم ؛ نه! اما اگر موسیقی‌ای که زنده‌یاد مازیار اجرا می‌کرد خوب نبود که قبلاً پخش نمی‌شد چطور بعد از فوتش قابل پخش شده؟؟ و اگر خوب و قابل پخش بود چرا در زمان زنده بودنش پخش نمی‌شد؟؟پاسخ دادن به این سوال خیلی مهمه چرا که سیاست‌های غلط فرهنگی در طول این سال‌ها علاوه بر اینکه راه ساخت و پخش موسیقی خوب رو به هنرمندان ایرانی بسته و حتی موجب کوچ برخی به خارج از کشور شده ، راه رو برای تهاجم فرهنگی بیشتر باز کرده ؛ علاوه بر این هنرمندانی مثل زنده‌یاد فرهاد مهراد و فریدون فروغی زندگی رو در سکوت به پایان بردند در حالی‌که می‌تونستند بسیاری موسیقی و ترانه‌های خوب و به مراتب بهتر از اینی که امروز در سبد موسیقی مجاز کشور می‌شنویم تولید کنند اما برای همیشه پشت خط ممیزی باقی موندند...به گمانم این موضوع که حالا پس از مرگ امثال مازیار و فرهاد ترانه‌هاشون از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش میشه ، ریشه در مرده‌پرستی ما ایرانی‌ها از دیرباز تاکنون داره که به وقت مرگ ، وقت عزیز شدن فرا میرسه..!بی‌ربط‌ نوشت : اگر کسی دوست داشت توی فید وبلاگ من یا بقیه ی دوستانش مشترک بشه و از بروز رسانی وبلاگ هاشون با خبر بشه ، راجع به فید خوان و نرم افزار مربوطه و لینک دانلودش و حتی نحوه ی اشتراک توضیحات مفصلی توی این لینک دادم که خوشحال میشم بخونید و توی فید وبلاگم مشترک بشید.