سگ‌گردانی در پارک‌های تهران با یک فوریت تصویب شد

در حالی شورای شهر تهران، یک فوریت طرح جداسازی سگ‌گردانی از محیط بازی کودکان را تصویب کرد که عملا با این کار ، ورود حیوانات به مکان‌های عمومی چون پارک‌ها را رسمیت بخشید!!

اینکه در یک مملکت اسلامی ، همزیستی با حیواناتی چون سگ‌ها و اعطای مجوز ورود آنها به مکان‌های عمومی که مورد استفاده شهروندان است یک بحث است ، و اینکه شورای شهر با قید فوریت به این موضوع پرداخته موضوع دیگری است!

حیواناتی چون سگ و گربه ، مناسب زندگی شهری نیستند و هم‌زیستی با آنها در آپارتمان‌ها علاوه بر آزار سایر شهروندان موجب آزار همان گونه هم می‌باشد و به نوعی حیوان‌آزاری محسوب می‌گردد.

متاسفانه اعضای شورای شهر همچون حجت نظری ، در پاسخ به این سوال که علت تصویب این فوریت برای چنین طرحی در شورای شهر تهران چه بوده ، عذری بدتر از گناه آورده و اظهار می‌دارند از آنجا که سگ‌گردانی در پارک‌ها و بوستان‌های تهران در حال انجام است بهتر این است ممنوعیتش را برداریم و با ایجاد محدودیت برای قشری خاص که نمی‌توانیم جلوی آنها را نیز بگیریم، ایجاد مشکل برای شهروندان نکنیم!! سوال اینجاست آیا باید از کار اشتباهی که در حال روی دادن است جلوگیری بعمل آید یا به آن رسمیت بخشید؟! اگر اینطور است متأسفانه دزدی در جامعه ما رو به افزایش است! پس به قید فوریت طرح رسمیت بخشیدن به دزدی را هم تصویب کنید!

در اظهار نظر دیگری اعضای شورای شهر عنوان کرده‌اند که باید همه از امکانات شهر به اندازه برابر استفاده کنند! و باید پرسید که آیا این طرح امکان استفاده صاحبان سگ‌ها و حیوانات دیگر از امکانات پارک‌ها و بوستان‌های شهر تهران است یا خود سگ‌ها؟ قطعا پاسخ این سوال صاحبان حیوانات که جزو همشهریان ما محسوب می‌شوند نیست! بلکه این طرح مجوز استفاده سگ‌ها و سایر حیوانات از فضای پارک‌ها و بوستان‌ها را میسر ساخته است! یعنی حق هر شهروند با حیوانات در استفاده از امکانات عمومی شهر برابر می‌شود! دست اعضای شورای شهر درد نکند که مشکلات شهروندان تهرانی را حل کرده‌اند و از سر بیکاری به حل مشکل حیوانات پرداخته‌اند.

نظر شما در این مورد چیست؟ آیا اقدام اخیر شورای شهر تهران را سنجیده می‌دانید؟

سرنوشت سینماهای جوادیه

سالها پیش که سینما ابهت و رونقی داشت ، جوادیه 3 سینما داشت ؛ اولی در خیابان بیست متری جنب آموزشگاه رانندگی تدین (کنونی) قرار داشت و دو سینما هم به نام‌های توسکا و شیرین در خیابان (بلوار امروزی) دشت آزادگان، پل جوادیه واقع بودند. درست به یاد ندارم که چه زمانی سینمای واقع در خیابان بیست متری تعطیل شد اما دو سینمای دیگر را به خوبی به یاد دارم . سینما توسکا و سینما شیرین که سالها فیلم‌های زیادی را به همراه برادرهای بزرگتر از خودم در آنها تماشا کرده بودم ...البته به شخصه سینما توسکا را بیشتر دوست داشتم چون امکانات بهتری داشت. بوفه‌ی فعال و یک ساندویچی در داخل محوطه‌ی سینما توسکا وجود داشت که خیلی وقت‌ها بعد از سینما با برادرانم به آنجا می‌رفتیم. کیفیت سینما ،صدا و صندلی‌هایش کمی بهتر از سینما شیرین بود.سینما توسکا - پل جوادیهحدود 10 - 12 سال پیش سینما توسکا - آنطور که به اهالی جوادیه گفته شده بود - جهت بازسازی به بخش خصوصی واگذار شده بود . مدتی بعد اعلام کردند که بخش خصوصی از بازسازی صرف نظر کرده و نهادهای دولتی مسئول بازسازی این سینما هستند. در آن زمان تنها سینمای جوادیه سینما شیرین بود. بعد از یکی دو سال بی خبری و عدم کوچکترین تغییر در ظاهر و باطن سینما توسکا ، سینما شیرین هم بسته شد ...سینما شیرین - پل جوادیهگمان می‌کنم این روزها سالن‌های این دو سینما به مکان خوبی برای زندگی انواع جانوران موزی و غیر موزی تبدیل شده باشد..!!و این بود که سالهاست جوادیه دیگر سینما ندارد ؛ سینمایی که به عنوان یکی از نمادها و نهادهای فرهنگی از آن یاد می‌کنند ، جای خالی‌اش در جوادیه به شدت حس می‌شود و هیچکس نیست که پاسخگو باشد. شاید فکر می‌کنند اهالی جوادیه نیازی به سینما ندارند... البته اصولاً شاید کسی هم نباشد که به نیازهای فرهنگی و اجتماعی مردم جنوب شهر تهران اهمیت دهد...فراموش نکنیم که در کنار مسائل فرهنگی ، تعطیلی این سینماها  جنبه‌های دیگری هم دارد. مثلاً اینکه این سینماها سالها محل کسب درآمد برای خیلی‌ها بوده است ؛ آپارتچی‌ها ، بوفه داران و حتی مغازه‌های اطراف این سینماها که به لطف رفت و آمدهای مردم روزگاری درآمد خوبی داشتند و روزی حلال کسب می‌کردند. گاهی مسئولین فکر می‌کنند که ایجاد اشتغال یعنی ایجاد کار دولتی! و بعد می‌گویند بودجه‌ی کافی برای پرداخت حقوق کارمندان نداریم و در نتیجه نمی‌توانیم اتغال دولتی ایجاد کنیم..! نه!! گاهی تصمیم‌گیری‌های صحیح و به جا موجب ایجاد شغل‌های اصلی و بسیاری شغل‌های فرعی می‌شود که زنجیره‌وار ادامه پیدا می‌کنند. اما خیلی وقت‌ها ما فقط شاهد تصمیم‌گیری‌های هیجانی و سلیقه‌ای مسئولین هستیم که نه تنها دردی از ما دوا نمی‌کند بلکه دردی نیز به باقی دردها اضافه می‌کند...باشد که برخی مسئولین به راست هدایت یابند و برای حل مشکلات مردم قدمی مثبت بردارند. کمبود سینماهای استاندارد و در شأن مردم این سرزمین تنها یکی از مشکلات فرهنگی مردم است...همین و بس...