حکایت مرد و چکاوک

آورده‌اند که روزی چکاوکی به صاحبش گفت که اگر مرا رها کنی ۳ پند به تو خواهم آموخت.مرد قبول کرد و چکاوک گفت:پند اول اینکه هرگز حرف محال را باور نکنی.مرد که از این پند خوشش آمده بود چکاوک را رها کرد. چکاوک روی شاخه‌ای نشست و گفت اکنون پند دوم:هرگز حسرت گذشته و چیزی که از دست داده‌ای را نخور.سپس گفت :من درونم دری ۳۰۰ گرمی داشتم که تو می‌توانستی با آن به اموال زیادی برای خود و خانواده‌ات دست پیدا کنی و حالا که مرا رها ساخته‌ای این سعادت از دستت رفته است.مرد شروع کرد به شیون و زاری و افسوس که چرا چکاوک را رها ساخته است.چکاوک گفت:مگر نگفتم هرگز حسرت چیزی که از دست رفته را نخور و همچنین مگر نگفتم که حرف محال را باور نکن؟ من کلاً 100 گرم بیشتر وزن ندارم! چطور دری ۳۰۰ گرمی را درون خود جای داده‌ام.مرد وقتی متوجه شد که چکاوک دروغ گفته و دری وجود نداشته سکوت کرد و از اینکه چیزی از دست نداده خوشحال شد. سپس به چکاوک گفت:پند سومت چیست؟چکاوک پاسخ داد با آن دو پند اول چه کردی که سومی را به تو بگویم؟!

بازگشت به خاطرات

مدت زیادی بود که سری به گذشته ها نزده بودم ... گاهی مرور خاطرات یک سری چیزهایی رو بیاد آدم میاره که حتی بعضیاشون با وجود اینکه تو زمان خودشون خیلی برات مهم بودن ولی دیگه الان تو ذهنت نیستند! امشب سری زدم به صفحات قدیمی تر وبلاگم... چقدر مطلب نوشتم... چند سال گذشت...  خاطراتم از یادم نرفته بودن ولی نوع نوشتارم رو به کلی فراموش کرده بودم و بعضی جاها به خودم میگفتم : واقعا اینارو من نوشتم؟! چه خوب نوشتم! یادآوری گذشته فایده ای نداره ولی خوبه از برخی اتفاقات که دیگه برگی از خاطراتت شدن درس بگیری و بگی : راستی اینجا رو اشتباه کرده بودم! یادم باشه دیگه تکرارش نکنم!

شک نکن !

شَـــــــک نکـــــــــن ... آینـــــــده ای خواهم ساخت که گذشته ام جلویش زانو بزند ... قرار نیست من هم دل کسی را بسوزانم ...!! برعکس ... کسی را که وارد زندگی ام می شود را ... آنقدر خوشـــــبخت می کنم که ... به هر روزی که جای او نیستی به خودت لعــــنت بفرستی ..!!

درباره ی فیلم گذشته - The Past

دیشب فیلم گذشته به کارگردانی اصغر فرهادی رو تماشا کردم. فیلم نسبتا خوبی بود و فکر میکنم نسبت به فیلم جدایی نادر از سیمین جهش قابل توجهی داشت. البته من منتقد فیلم نیستم و نمی تونم نظر کارشناسی بدم ولی به عنوان یک بیننده زمانی که اصغر فرهادی برنده ی جایزه ی اسکار شد ، اگرچه قلباً خوشحال شدم اما به نظرم می رسید که اهدای اسکار به اون فیلم بیشتر انگیزه های سیاسی داشته تا اینکه نقد اصولی و کارشناسی شده ی فیلم موجب اهدای اسکار به اصغر فرهادی شده باشه! چرا که در همون زمان فیلم های خیلی خوبی هم در ایران ساخته شده بودند که به نظرم از نگاه روایت داستان ، کارگردانی و ... شاید یک سر و گردن از فیلم جدایی نادر از سیمین بهتر هم بودند!اما در فیلم گذشته ، کاملاْ احساس کردم که فیلم خیلی بهتر کارگردانی شده ، فیلمنامه ی قویتری داره و واقعاْ از بعضی نقطه نظرات از فیلم های داخل ایران بهتر بود. فکر می کنم اصغر فرهادی داره به یک امضای خاص توی فیلم هاش میرسه و من از این موضوع خوشحالم و براش به عنوان یک هموطن آرزوی موفقیت بیشتر و کسب جوایز بیشتری میکنم چرا که حتما در اون صورت به هموطنم خواهم بالید و احساس غرور میکنم. امیدوارم آقای فرهادی در مسیر پیشرفت راهش رو درست انتخاب کنه و ادامه بده.همین و بس . . .پی نوشت : یکی از نکاتی که در چینش بازیگران این فیلم وجود داشت این بود که بازیگر نقش سمیر کسی بود که هم از نظر ظاهری و هم نظر شخصیتی سعی شده بود به یک ایرانی نزدیک باشه . نکته ای که تقریبا در انتهای فیلم از زبان لوسی هم می شنویم که در جایی به احمد میگه " به این خاطر اونو برای ازدواج انتخاب کرده چون خیلی شبیه تو..." . توجه کارگردان به همین نکات ریزه که وجه تمایزش با دیگران میشه.