انتخابات

این روزها تب انتخابات بالاست. بعضی صحبت از این میکنند که چه کسی رو قبول دارند و به کی رأی میدن و برخی هم کلاً اعتقادی به رأی دادن ندارند و با تحریم انتخابات میگن که رأی نخواهند داد!  دغدغه ی این روزهای منم مثل خیلی های دیگه اینه که واقعاً کی اصلح تره؟ کی میتونه 4 سال آینده ی ما رو بسازه و مسئولیت اداره ی کشور رو بشه بهش سپرد. یکی که دلسوزی رضایی ، مدیریت قالیباف و روابط ولایتی رو داشته باشه!!! مطمئناً چنین کسی رو نمیشه پیدا کرد. هر کدوم از نامزدهای انتخابات این دوره برتری ها و ضعف هایی نسبت به دیگری دارند که نمیشه در موردشون به اجماع نظر رسید! وقتی پای حرف های طرفدارهای هر کدوم از این کاندیداها بشینی خیلی محسوس تر این تفاوت ها رو متوجه میشی! ای کاش هر کسی که انتخاب میشه و به ریاست جمهوری میرسه مردم رو فراموش نکنه و یادش بشه که این روزها چه قول هایی داده. گرچه اساساً تنها چیزی که توی این دوره نبود وعده ی بهتر شدنه! هیچ کس قولی هم نداده!!!!