در دامان فیلترینگ

متاسفانه هر روز شاهد فیلتر شدن بخش عظیمی از محتوای تولید شده در فضای مجازی توسط سیستم فیلترینگ ایران هستیم. زمانی فیلترینگ محدود به سایت های پورنو گرافی و مستهجن بود که صد البته فیلتر نمودن این سایت ها نیاز جامعه‌ی ایران اسلامی بود . اما این روزها شاهد نوع جدیدی از فیلترینگ هستیم ! فیلتر خودکار و خودجوش که بلافاصله نسبت به بسیاری از کلمات ورای اینکه به چه دلیلی استفاده شده اند حساسیت داشته و فیلترش می‌کنند. علاوه بر این فیلترینگ سلیقه‌ای هر روز گریبان‌گیر جامعه‌ی مجازی شهروندان ایرانی شده است و هر روز شاهد فیلتر شدن یک سایت ، یک شبکه ی اجتماعی ، یک شبکه ارتباطی و ... هستیم بطوریکه احساس میکنیم کم کم در زندانی به سر می بریم که هر روز دیوارهایش بیش از روز گذشته به تو نزدیک می شوند و تو هر روز احساس میکنی که دنیایت کوچک و کوچک تر شده است...! من یک جامعه شناس نیستم اما به عنوان یک شهروند مجازی معتقدم این روزها آزادی بیان دیگر چندان معنایی ندارد! آزادی در تصمیم گیری نیز همین طور ! اگر زمانی بود که ما حق انتخاب بین خوب و بد را داشتیم تعریفن از آزادی درست بود اما وقتی به اصطلاح فقط خوب ها در سبد انتخاب است چه فرقی می کند که تو کدام را برگزینی؟ آیا شبکه های اجتماعی تنها دارای بعد منفی هستند؟آیا نمی توان استفاده مثبت از آنها داشت؟ آیا سوق دادن شهروندان مجازی ایرانی که کاربران همین شبکه های اجتماعی هستند به سمت استفاده از فیلتر شکن ها کار درستی است؟ اینکه کاربران مجبور باشند هر روزه از وی پی ان ها و فیلتر شکن های مختلف که مشخص نیست منبع هر کدامشان کدام نهاد دولتی و غیر دولتی خارجی است و ثبت اطلاعات کاربران در سرورهای این فیلتر شکن ها ، صدمات و خطراتش بیش از استفاده ی مستقیم و بدون فیلتر از اینترنت نیست؟ به نظر می آید این روزها آموزش استفاده ی صحیح از فضای آزاد اینترنتی بهتر و امن تر از چوب الف بر سر شبکه ی ارتاط جهانی باشد و نتیجه ی بهتری را در بر داشته باشد.