فرهنگ آپارتمان نشینی

در همه جای دنیا هر کاری فرهنگ خاص خود را دارد و در آموزش های مربوط به هر کاری ابتدا فرهنگ استفاده آموزش داده می شود و سپس آموزش های کاربردی ارائه می شود. اما در ایران متاسفانه اینگونه نیست و معمولا چیزی به اسم فرهنگ سازی نمی بینیم... شهر نشینی و آپارتمان نشینی هم یکی دیگر از همان کارهایی است که معمولا کما لزومی بر آموزش فرهنگی قبل از ورود به آن نیست ! حال آنکه در برخی کشورها حتی برای خرید خودرو شما باید ابتدا ثابت کنید دارای آپارتمان و یا منزلی با پارکینگ هستید وگرنه از فروش آن به شما خودداری می شود!! معمولا آپارتمان‌ها دارای مدیر ساختمان هستند و کسی که مدیریت را قبول می کند باید بر هزینه های عمومی ساختمان مدیریت داشته باشد و ساکنین موظفند هزینه‌هایی به عنوان شارژ با مبالغی که به تایید اعضا می رسد پرداخت کنند و در صورت تحمیل هزینه های غیر مترقبه با نسبیت مساوی اقدام به پرداخت هزینه ها نمایند. در این میان مدیریت موظف است هزینه های جاری را با فاکتور به اطلاع ساکنین واحد ها برساند... حال سوال اینجاست وقتی یک یا چند تن از ساکنین آپارتمان از پرداخت هزینه ی شارژ به بهانه های مختلف سر باز می زنند باید به کدام مرجع پاسخگو مراجعه کرد؟ اصلا آیا کسی که در واحد های طبقات پایینی ساکن است حق دارد که بگوید : " من از آسانسور استفاده نمی کنم پس شارژ هم نمی دهم! " ؟! پاسخ منفی است ... پس چرا گاهی برخی این اجازه را به خود می دهند؟!!