وبلاگ‌نویسان در مثلث برمودا

چند سالی هست که با بوجود اومدن شبکه‌های اجتماعی یا « Web 2 » وبلاگ‌نویسی و حتی وبلاگ‌خوانی طرفداران خودشو از دست داده و یک جورایی وبلاگ‌نویسان در مثلث برمودای مجازی گیر افتادن . البته ناگفته نماند که کیفیت وبلاگ‌نویسی هم در مجموع به نسبت گذشته پایین اومده و اکثر مطالب کپی‌برداری شده از روی دست دیگرانه.با این وجود به نظر من هنوز هم وبلاگ‌نویسی یکی از لذت‌بخش‌ترین کارها در فضای مجازی هستش . توجه به دو نکته خیلی مهمه . اول اینکه باید قبول کنیم که شبکه‌های اجتماعی نقش بسیار مهم و کلیدی در ارتباط بین افراد داره و این جایگاه رو نمیشه کتمان کرد. خود من خیلی از دوستان قدیمم رو در  همین شبکه‌های اجتماعی پیدا کردم . نکته‌ی دوم اینکه طبق آماری که سایت توییتر چندی قبل اعلام کرده بود ، هر توییتی که توسط کاربران ارسال میشه در بهترین حالت ممکن تنها 2 ساعت - اصطلاحا - زنده است و بعد از اون دیگه توسط کاربران دیده نمیشه. در حالی که هر پستی که در وبلاگ منتشر میشه در صورت فعال موندن وبلاگ تا سالهای طولانی در دسترس قرار داره و به خصوص در موتورهای جستجو به نمایش در میاد.تنها راه رهایی از این مثلث اینه که وبلاگ‌نویسان به وبلاگ‌نویسی خودشون ادامه بدن و اونهایی که وبلاگ رو رها کردند و به سمت شبکه‌های اجتماعی کشیده شدند به وبلاگشون برگردند و پست‌هاشون رو که در وبلاگشون منتشر می‌کنند در صفحات اجتماعیشون معرفی کنند. به این ترتیب هم وبلاگ‌نویسی به حالت طبیعی بر‌ میگرده و هم در شبکه‌های اجتماعی حضوری مفید خواهیم داشت.