من و بارون ...

باران کـه میبـارد ...... دلـم بـرایت تنـگ تـر می شـود ..... راه می افـتم ... بـدون چـتـر ... من بـغض می کنـم ... آسمـان گـریـه ...

تو ...

همه بر سر زبانند و تو در میان جانی ؛ چه مکانی بهتر از جان که تو در میان آنی...

پژمردن من آسان نیست!

روزگار اگر چنین به من سخت میگیری ... با خبر باش که پژمردن من آسان نیست ... گرچه دلگیر تر از دیروزم ... گرچه فردای غم انگیز مرا میخواند ... لیک باور دارم... دلخوشیها کم نیست ... زندگی باید کرد ...

جرعه ای عشق

زندگی جیره ی مختصری است  ... مثل یک فنجان چای ... و کنارش عشق است ... مثل یک حبه قند ... زندگی را با عشق نوش جان باید کرد ...! ( آنطور که شنیده ام شاعر : سهراب سپهری )

اینجا زمین است ...

اینجا زمین است ... ساعت به وقت انسانیت خواب است ... عجب موجود سخت جانیست دل ... هزار بار تنگ می شود ... می شکند ... می سوزد ... می میرد ...  و باز هم می تپد ...

طلوع آفتاب

با طلوع آفتاب در آفریقا،غزال شروع به دویدن می کند و می داند که باید از شیر سریعتر باشد تا زنده بماند...!
 
با طلوع آفتاب در آفریقا،شیر شروع به دویدن می کند و می داند که باید از غزال سریعتر باشد تا از گرسنگی نمیرد...!

مهم نیست که تو غزال هستی یا شیر؟! با طلوع آفتاب دویدن را آغاز کن...!
 

عکس از دوست نازنین : سید مصطفی آهنگرها

می‌نویسم از تو

نامه هایم را ربودند،نامم را...شعر بى من تر از من را...من اینجا دلم تنگ است...من اینجا حرفها دارم با "تو" ولى...مى‌خواهم "تا آخرین نایم" را از "تو" بنویسم... اگر چه مى ربایندشان این موشهاى "گربه ندیده!" بگذار بربایند شعرم را... باز هم "مى ریسم" از نو... با بند بند وجودم... با تک تک سلولهاى خونینم... مى نویسم از "من" و از "ما" و از "تو"... بارى اگرچه مى ربایند "قلمم" را... قلمى خواهم ساخت از "شعر بى قلم" نوشته ام را...

رسم سرای کهن

چنین است رسم سراى کهنگاهى طبل شادى،گاهى کوس غمچنین است رسم سراى سپنجگاهى ناز و نوش و گاهى درد و رنجچنین است رسم سراى فریبگاهى در فراز و گاهى در نشیببه بازیگرى ماند این چرخ مستبه بازیگرى نماید به ٧٠ دست

دل تنگی

شیشه‌ى پنجره را باران شست...

از دل تنگ من اما چه کسى نقش تو را خواهد شست..؟!

غم قشنگ چشم تو

میخوام دوباره تب کنم...

گر بگیرم نفس نفس...

با یک ترانه گل کنم...

تازه بشم،همین و بس!

اما یه چیزى کم دارم!

چیزى به رنگ چشم تو...

غم غریب یک سفر...

غم قشنگ چشم تو...