رسم دنیا

دنیــــــــــــــــــا پــــُـــــر اســــــــــت از بــــــــــودن هــــــــای بــــــی عـــــــــــلّت . . . و از آن بـــــــــــــــدتــــــــــــــر رفــــــــــتــــــــن هــــــــــای بــی پـــــــــــــــــاســـخ . . .

راز ماندگاری . . .

برای تا ابد ماندن باید رفت . . .  گاهی به قلب کسی . . . گاهی از قلب کسی . . .

روزهای زیبای من

21 بهمن ماه امسال رفتم خواستگاری و جمعه 27 بهمن 1391 تاریخ عقدمون بود . . . چقدر زود گذشت و چقدر زیبا بود این مدت . . . شاید روزگاری بود که چنین شادی رو تصور هم نمی کردم . . . ولی اونی که اون بالا نشسته خوب می دونه چی به صلاحمونه و من بابت این همه لطفش ازش ممنونم . . .

امروز من فردای ما!

امروز صبح مامان و خواهر جان تشریف بردند برای من خواستگاری! البته خواستگاری که نه! معارفه ی زنانه بود! یحتمل اگه پزشک معالج مامان زمان شروع فرآیند درمان و عملش رو به آینده موکول کنه این هفته با پیژامه به خواستگاری مشرف می شویم!! فعلا امتحان دارم و هیچی نخوندم. در نتیجه توضیحات بیشتر رو به آینده موکول می کنم.

زخم دل

میخت را خوب کوبیده ای . . . جای خاطره هایت هنوز درد می کند . . .

باد

سری به پنجره بزن . . .                             . . . Come to the window باد را بوسیده ام . . .                              . . . I have kissed the wind   ایرج تمجیدی / poet : Iraj Tamjidi

یک صبح دل انگیز!

امروز صبح خیلی کار دارم. صبح که بیدار شدم چای دم کردم . کمی ورزش کردم و قصد دارم صبحانه ی مفصلی هم بخورم!  بعد از صبحانه هم قصد دارم برم بانک و یک سری کارهای اداری دارم که انجام بدم. فکر نمی کنم بتونم تا ظهر برگردم محل کارم. خدا کنه کارهای بانک سریع و بدون مشکل حل بشه. امروز یک روز قشنگ دیگست و من بخاطر اینکه امروزم شادابم و نفس میکشم و خدا بازم نعمتهاش رو به من داده تا ازشون استفاده کنم از ته دل میگم : خدا جون چاکــــــــــــــــــــــــــــرتم! ( بقول بی نام بانو! )

یک روز شاید بفهمد . . .

چیه؟چرا دلت گرفته؟او هم آدم است .....اگر دوستت دارم هایت را نشنیده گرفت ........ غصه نخور .....اگر رفت .....گریه نکن .....یک روز چشمای یک نفر عاشقش میکند .....یک روز معنی کم محلی را میفهمد .....یک روز شکستن را درک میکند ......آن روز میفهمد آه هایی که کشیدی از ته قلبت بوده .....میفهمد شکستن یک آدم تاوان سنگینی دارد

باز باران . . .

باز باران با ترانه میخورد بربام خانهخانه ام کو ؟خانه ات کو؟روزهای کودکی کو؟فصل خوب سادگی کو؟یادت آید روز باران ...؟گردش یک روز دیرین ...؟پس چه شد دیگر , کجا رفت خاطرات خوب و رنگین ...؟کودک خوشحال دیروز , غرق در غم های امروز ...یاد باران رفته از یاد , آرزوها رفته بر بادباز باران ... باز باران ...

کجا به خنده می رسیم؟

به من بگو کجا به خنده می رسیم؟ حالا که زندگی تکرار ماتمــــــــــــــــه... همه هراس من از اینه که چرا هنوز توی نگات یه حس مبهمه..؟ با تو دقیقه هام بی گریه میگذرن... رو ظلمت شبم پنجره ای بذار توی کدوم غروب پناه من می شی؟ وقتی که گم شدم تو دست انتظار   به من بگـــــــــــــو کجا به خنده می رســـــــــــــــــــــــــیم؟   دستات تجسم عشق و نوازشه که تو نهایت آرامش منی از سقف سرد شب روشنی می چکه نگاهم که می کنی ، لبخند که می زنی به من بگو کجا به خنده می رسیم؟   احساس داشتنت شیرینه و غریب پیش تو حتی از ابرها سبک ترم اون لحظه که نگاهت خیرست به آسمون می تونم از خودم از گریه بگذرم   بــــه مــــــــــــن بـــــــگــــــــــــو کــــــــــــــجـــــــــــا بــــــــــه خـــــــنده می رســـــــــیم؟   پی نوشت : این شعر رو خیلی دوست دارم . ترانه ای از آلبوم کجا به خنده می رسیم ، صدای مانی رهنما ی عزیز ...