یک روز شاید بفهمد . . .

چیه؟چرا دلت گرفته؟او هم آدم است .....اگر دوستت دارم هایت را نشنیده گرفت ........ غصه نخور .....اگر رفت .....گریه نکن .....یک روز چشمای یک نفر عاشقش میکند .....یک روز معنی کم محلی را میفهمد .....یک روز شکستن را درک میکند ......آن روز میفهمد آه هایی که کشیدی از ته قلبت بوده .....میفهمد شکستن یک آدم تاوان سنگینی دارد

باز باران . . .

باز باران با ترانه میخورد بربام خانهخانه ام کو ؟خانه ات کو؟روزهای کودکی کو؟فصل خوب سادگی کو؟یادت آید روز باران ...؟گردش یک روز دیرین ...؟پس چه شد دیگر , کجا رفت خاطرات خوب و رنگین ...؟کودک خوشحال دیروز , غرق در غم های امروز ...یاد باران رفته از یاد , آرزوها رفته بر بادباز باران ... باز باران ...

کجا به خنده می رسیم؟

به من بگو کجا به خنده می رسیم؟ حالا که زندگی تکرار ماتمــــــــــــــــه... همه هراس من از اینه که چرا هنوز توی نگات یه حس مبهمه..؟ با تو دقیقه هام بی گریه میگذرن... رو ظلمت شبم پنجره ای بذار توی کدوم غروب پناه من می شی؟ وقتی که گم شدم تو دست انتظار   به من بگـــــــــــــو کجا به خنده می رســـــــــــــــــــــــــیم؟   دستات تجسم عشق و نوازشه که تو نهایت آرامش منی از سقف سرد شب روشنی می چکه نگاهم که می کنی ، لبخند که می زنی به من بگو کجا به خنده می رسیم؟   احساس داشتنت شیرینه و غریب پیش تو حتی از ابرها سبک ترم اون لحظه که نگاهت خیرست به آسمون می تونم از خودم از گریه بگذرم   بــــه مــــــــــــن بـــــــگــــــــــــو کــــــــــــــجـــــــــــا بــــــــــه خـــــــنده می رســـــــــیم؟   پی نوشت : این شعر رو خیلی دوست دارم . ترانه ای از آلبوم کجا به خنده می رسیم ، صدای مانی رهنما ی عزیز ...

برای تو که میدانی...

بی تو واژه هایم بارانی می شود... زیر باران واژه ها انتظارت می کشم... تو چون خورشید باش... پر صلابت بر من و  واژه هایم بتاب...  اسماعیل محمدنژاد

جانم فدایت

گلی چیدم فرستادم برایت غضب کردی فشردی زیر پایت همان یک گل نباشد قابل تو تو از گل بهتری جانم فدایت

مجنون لیلی

یک شبی مجنون نمازش را شکست بی وضو در کوچه لیلا نشست عشق آن شب مست مستش کرده بود فارغ از جام الستش کرده بود سجده ای زد بر لب درگاه او پر ز لیلا شد دل پر آه او  گفت یا رب از چه خوارم کرده ایبر صلیب عشق دارم کرده ایجام لیلا را به دستم داده ایوندر این بازی شکستم داده اینشتر عشقش به جانم می زنیدردم از لیلاست آنم می زنیخسته ام زین عشق، دل خونم مکنمن که مجنونم تو مجنونم مکنمرد این بازیچه دیگر نیستماین تو و لیلای تو ... من نیستمگفت: ای دیوانه لیلایت منمدر رگ پیدا و پنهانت منمسال ها با جور لیلا ساختیمن کنارت بودم و نشناختیعشق لیلا در دلت انداختمصد قمار عشق یک جا باختمکردمت آوارهء صحرا نشدگفتم عاقل می شوی اما نشدسوختم در حسرت یک یا ربتغیر لیلا برنیامد از لبتروز و شب او را صدا کردی ولیدیدم امشب با منی گفتم بلیمطمئن بودم به من سرمیزنیدر حریم خانه ام در میزنیحال این لیلا که خوارت کرده بوددرس عشقش بیقرارت کرده بودمرد راهش باش تا شاهت کنمصد چو لیلا کشته در راهت کنم

غزلگردی

بروم صد پله پایین با دریا گریه کنم کنج صدف مروارید وار بی صدا گریه کنم در غزلگردی های تو تا سمفونی آبی  سوگ مشکوک سازها را یک جا گریه کنم هزار سال دلم میخواست با تن تنها گریه کنم هزار سال دلم میخواست با من تنها گریه کنم   دریا ، دریا دریا چه خوب شد که مرا تر کردی... دریا ، دریا دریا چه خوب شد که مرا باور کردی...    وقتی که گریه مرا از سر می گیرد دریا ساکت می ماند و من بلند بلند  ترک بر میدارم.... از : شهیار قنبری

ببار بارون...

ببار بارون که اینجا شکل زندونه ببار بارون دل بی طاقتم خونه ببار بارون یکی عشقش رو گم کرده ببار بارون قراره گریه برگرده  از این بهتر نمیـــــــــــــــشه فکر من باشی تو هم انگار قراره دیگه تنها شی نمیدونم چرا بد شد..؟! چرا از خوبیام رد شد؟ شاید بازم بیاد خونه بگه بی من نمیتونه... نمیــــــــــــــــــــــــــــــــتونه...   اونو یادم میاری تو باید بازم بباری تو ببار بارون تو با نــــــــاز منو یاد چشاش بنداز... ببار بارون...   ببار بارون من اینجا گیج و داغونم... ببار بارون که بی عشقش نمی تونم...    چقدر این بارون زیباست... من همیشه بارون رو دوست داشتم... چشمامو می بندمو  به صدای شُرشُرِ بارون گوش میدم...

گفتم...گفت...

گفتمش : دل میخری؟ گفتا چند؟گفتمش دل مال تو تنها بخند!خنده کرد و دل ز دستانم ربودتا به خود باز آمدم او رفته بوددل ز دستانش بر زمین افتاده بود جای پایش روی دل جا مانده بود !!!

لعنتی...

از این راهرو یک نفر رد شده... که عطرش همونه که تو میزنی ... برای به زانو در آوردنم... تو از مرگ حتی جلو میزنی ... از این راهرو یک نفر رد شده ... مثل وقتایی که تو ناراحتی... نفس میکشم با تمام وجود... عجب عطر خوبی زده لعنتی... یه جوری دلم تنگ میشه برات ... محاله بتونی تصور کنی... گمونم نمیتونی حتی خودت... جای خالیتو تو دلم پر کنی... صدات میکنم تا همه بشنون... جواب صدام غیر پژواک نیست... من اونقدر شکستم حس میکنم... که هیچ ارتفاعی خطرناک نیست...