اشک های روان من

من خیلی دل نازکم ... گاهی خیلی زود اشکم در میاد ... مثل الان ... مثل الان که وبلاگ میرا رو خوندم ... میرایی که بعد مرگ برادرش 10 سال سکوت کرد و حتی یک کلمه هم حرف نزد و وقتی زبانش رو باز کرد که مادرش رو از دست داده بود ... کاش زندگی اینقدر سخت نبود ...

بازگشت به خاطرات

مدت زیادی بود که سری به گذشته ها نزده بودم ... گاهی مرور خاطرات یک سری چیزهایی رو بیاد آدم میاره که حتی بعضیاشون با وجود اینکه تو زمان خودشون خیلی برات مهم بودن ولی دیگه الان تو ذهنت نیستند! امشب سری زدم به صفحات قدیمی تر وبلاگم... چقدر مطلب نوشتم... چند سال گذشت...  خاطراتم از یادم نرفته بودن ولی نوع نوشتارم رو به کلی فراموش کرده بودم و بعضی جاها به خودم میگفتم : واقعا اینارو من نوشتم؟! چه خوب نوشتم! یادآوری گذشته فایده ای نداره ولی خوبه از برخی اتفاقات که دیگه برگی از خاطراتت شدن درس بگیری و بگی : راستی اینجا رو اشتباه کرده بودم! یادم باشه دیگه تکرارش نکنم!

پرشین گیگ برگشت

بالاخره سایت پرشین گیگ برگشت . البته اینجور که پیداست برخی از فایل های کاربران پاک شدند و دیگر قابل دسترسی نیستند. هفته ی گذشته سایت پرشین گیگ بدون اطلاع قبلی از دسترس کاربران خارج شد. در صفحه ی نخست پرشین گیگ که حالا ظاهر جدیدی هم به خود گرفته آمده است :" هفته‎ای که گذشت سرویس پرشین گیگ بطور موقت از دسترس خارج شد، این عدم دسترسی تصمیمی بود که در حداقل زمان ممکن برای جلوگیری از صدمات احتمالی که طی حملاتی به سرورهای پی.جی صورت گرفته بود، اتخاذ شد.مدیران مجموعه بخوبی بر امر آگاه سازی کاربران پیش از هرگونه تغییری واقف و معتقد هستند، اما زمان اندک برای مقابله با حملات پیش رو، ما را به اجرایی کردن این تصمیم بدون رعایت اطلاع رسانی سوق داد که قلباً بابت این موضوع کمال تاسف را داریم.بهرحال با وجود صدمات وارده به پرشین گیگ طبق اطلاعیه خود سرویس در موعد مقرر یک هفته‎ای از هم اینک قابل دسترسی و بهره بردای خواهد بود. در این بین بسیار اندک کاربرانی خواهند بود که با کمترین حذف فایل روبرو خواهند شد که پیشاپیش عذرخواهی ما را پذیرا باشند....و همچنان به همراهی و همدلی شما کاربران فهیم امیدواریم. "زمانی که چک کردم متوجه شدم برخی از فایل های من هم از روی سرور حذف شدند و نمونش برخی از تصاویر توی وبلاگمه که دیگه نمایش داده نمیشن.

مثل هر سال

مثل هر سال ، در طول این چند سالی که وبلاگ نویسی کردم دلم هوای دوستان وبلاگ نویس سابقم رو کرد و گفتم بد نیست مثل گذشته یادی ازشون بکنم. کسانی که توی روزهای اولیه ی وبلاگ نویسی همیشه همراه بودند و فعال . نوستالژی عجیبی با وبلاگ هاشون دارم . . . وبلاگ هایی مثل " دختری که حرف نمی زد " از « میرا راد » و یا nix-veus-pixy و وبلاگ " تو اگر دوست میخواهی مرا اهلی کن " . "دل نوشته های من " از ستاره و ... وبلاگ هایی که دیگه هیچ گاه بروز نشدند و با یک خداحافظی ساده برای همیشه رفتند . . .دلم براشون تنگ شده . . . خیلی دیگه از دوستانم هم بودند که دیگه نمی نویسند و کاش گاهیسری میزدند به وبلاگشون و نظراتشون رو چک میکردند . . امیدوارم هرجا که هستند زندگی به کامشون باشه و همیشه شاداب و سر زنده باشند.همین و بس . . .

اولین وبلاگ نویسان ایرانی

همیشه زمانی که به وبلاگ نویسی فکر میکنم جالب ترین و مهیج ترین نکته ای که به ذهنم میرسه اینه که اولین وبلاگ نویس ها کیا بودند؟ اون زمان به عنوان کسانی که اولین بودند و جایی برای کپی برداری نداشتند به چه چیزی فکر می کردند و از چه چیزی می نوشتند؟ این روزها کجا هستند و چه کار میکنند؟ آیا هنوز هم وبلاگ نویسی می کنند؟ کجا می نویسند که برم بخونم و مقایسه کنم و ببینم آیا در طول این ده - دوازده سال تغییری در بینش اونها و نوع نگارش وبلاگشون رخ داده یا نه هنوز هم وبلاگشون همون رنگ و بوی سابق رو داره ؟ تا حالا این موضوع برای شما جالب انگیز بوده که بهش فکر کنید؟

وضعیت وبلاگ‌نویسی در ایران و دنیا

سال 1381 ، زمانی که اولین وبلاگ با سرویس کاملاً فارسی ایجاد شد شاید کمتر کسی با وبلاگ نویسی و یا حتی اینترنت (به سبب محدودیت در دسترسی در آن زمان ) آشنا بود. امروز اگرچه 11 سال ( به روایتی 12 سال ) از ایجاد اولین وبلاگ فارسی می گذرد و در ایران کاربران به اینترنت ( به اصطلاح! ) پر سرعت دسترسی بیشتری دارند اما هنوز جریان وبلاگ نویسی در میان کاربران اینترنت مسئله ای تازه و گاهی کاملا غریب به حساب می آید . اگرچه یک کاربر اینترنت به راحتی می تواند با استفاده از وبلاگ سرویس هایی نظیر پرشین بلاگ ، بلاگفا ، میهن بلاگ و ... به راحتی و بدون هیچ هزینه ای صاحب یک وبلاگ باشند ، اما همچنان خیلی از کاربران آشنایی چندانی با این موضوع ندارند!                                                                    بطور کلی در دنیا وبلاگ نویسی به نوعی که در ایران رواج دارد ، مدت هاست که منسوخ شده و وبلاگ ها با دامنه های وابسته به وبلاگ سرویس ها ،عموماً جای خود را به دامنه های اختصاصی وبلاگ نویس داده اند . همچنین با رواج استفاده از شبکه های اجتماعی چون فیس بوک و توئیتر ، خیلی از وبلاگ‌نویس‌های غیر حرفه‌ای ترجیح می دهند به جای انتشار مطالبشان در وبلاگ ، به این شبکه‌ها روی بیاورند. در عین حال یک آمار غیر رسمی نشان می دهد که بیش از 50 درصد از کاربران توئیتر مطالبی درباره‌ی پست های وبلاگ شخصیشان را توئیت می کنند. وبلاگ نویسی در میان فارسی‌زبانان و بطور خاص در ایران حال و هوای دیگری دارد و به نظر می رسد وبلاگ‌نویسان ایرانی با انتشار روزنوشت‌ها ، خاطرات شخصی ، عکس ها و ... این روزها وبلاگ های بروزتر و هدفـمندتری نسبت به چند سال گذشته‌ی خود را دارا هستند . اگر کمی وقت بگذارید و به وبلاگ‌های بروز شده‌ی برخی سرویس‌های وبلاگ‌نویسی مراجعه کنید این موضوع را کاملا احساس خواهید کرد. برخی آمار غیر رسمی نیز نشان می دهد که وبلاگ های صرفاً تبلیغاتی رشد 68 درصدی نسبت به گذشته داشته اند . اگرچه تبلیغات یکی از مصارف وبلاگ نویسی است اما استفاده صرفا تبلیغاتی از وبلاگ موجب یک سویه شدن آن می شود بطوری که بعد از مدتی تنها این نویسنده‌ی وبلاگ است که از وبلاگ خودش بازدید می کند!!

500

از زمانی که با پرشین بلاگ شروع به وبلاگ نویسی کردم حدود دو سال و نیم میگذره. خیلی وقتا کم نوشتم چون بخاطر کنکور وقت نمیشد بیام و بنویسم... گاهی هم نوشته هام نیمه کاره موند و بعد از مدتی دیدم که دیگه حس ادامه دادنش نیست... واسه همین تعداد پست های وبلاگم به اون تعدادی که باید نیستند ولی تو همین 500 پست گذشته دوستام باید منو شناخته باشن... خیلی دوست دارم بدونم نظرتون راجع به من و وبلاگم " کلبه ی ایرانیان " چیه ... براتون بود و نبودش مهمه یا نه ...وبلاگ نویسی برام تجربه ی خوبی بود ... خیلی دوست مجازی پیدا کردم و خیلی وقت ها دلم از رفتن خیلی هاشون گرفت ... از پاک شدن وبلاگشون ... از خداحافظی های ناگهانیشون ... منم تو همین وبلاگ خیلی وقتا بود که خداحافظی کردم ولی یه چیزایی تو این وبلاگ جا گذاشته بودم که همیشه به سمت خودش کشوند و منو نگهم داشت ... یه چیزی بنام " عشق " ... نمی دونم که تا کی می نویسم ولی میدونم که دیگه علاقه ای به رفتن ندارم.... شاید یک روز خیلی دور ، یه روزی که شاید خیلی سال دیگه باشه ، وقتی به انتهای خودم برسم ، بیام و بنویسم : " و این پایان راه من بود ... "

من عاشق وبلاگمم

گاهی وقتا که فکر میکنم می بینم چقدر من وبلاگمو دوست دارم... چقدر حرفهای قشنگ ، جملات عاشقانه ... برای اونایی که هستن... و برای اونی که تو راهه!! من عاشق وبلاگم هستم و خواهم بود... دهمین جشن آغاز فعالیت پرشین بلاگ هم نزدیکه ، امیدوارم شما رو امسال هم ببینم ... و اینکه پرشین بلاگ من تو رو هم دوست دارم که وبلاگ به این خوبی رو تو در اختیارم قرار دادی!!  پرشین بلاگ زنده است تا وبلاگ فارسی زنده است...

من و وبلاگم بزرگ میشیم...

در آستانه ی ورود به سه سالگی وبلاگم ، ما با هم رکورد زدیم ! در طول این دو سالی که گذشت بیشترین آمار بازدید از این وبلاگ رو امروز داشت که با 354 بازدید تا این لحظه رکورد قبلی خودش رو 120 کلیک افزایش داده!!  این رو به خودم و وبلاگم تبریک میگم!!  مرسی که بهم سر زدید دوستای گلم

طلوع من!

در این تاریخ برای اولین بار به طور رسمی در سرویس پرشین بلاگ شروع به وبلاگ‌نویسی کردم. آن زمان هدف خاصی برای نوشته‌هایم نداشتم اما به مرور زمان وبلاگم سمت و سوی خودش را پیدا کرد...

و من وبلاگم را دوست می‌داشتم...