شما بنویس جوادیه ما میخوانیم رباط کریم

از زمانی که طرح و برنامه ریزی برای شروع ساخت پل جوادیه آغاز شد اهالی جوادیه معتقد بودند که این طرح ، طرح مناسبی برای مردم جوادیه نخواهد بود.بخوبی به یاد دارم که قبل از عملیات طرح ساخت پل جوادیه مردم دسترسی بسیار راحتی به راه آهن ، میدان بهداری ، خیابان انبار نفت و ... داشتند و کسانی هم که از تاکسی استفاده میکردند تنها 200 تومان بابت کرایه جوادیه تا راه‌آهن پرداخت می‌کردند . بعد از شروع عملیات ساخت پل ، کرایه ی همین مسیر 2 دقیقه ای ناگهانی افزایش یافت و به نرخ 400 تومان رسید.یعنی دو برابر ، و این دلیلی نداشت بجز افزایش مسیر که تاکسی ها برای رسیدن به راه‌آهن باید از طریق نواب و رباط کریم به راه‌آهن می‌رفتند. کم‌کم با افزایش نرخ کرایه تاکسی ها ، نرخ گرایه ی همین مسیر کوتاه نیز به 700 تومان رسید و حتی بعد از گشایش پل جدید جوادیه تغییری در نرخ کرایه تاکسی‌ها شاهد نبودیم . از زمان گشایش پل جدید محله ی جوادیه لقب تازه ای به خود گرفت :" جزیره ی جوادیه "این لقب دلیلی نداشت بجز اینکه پل جدید جوادیه - به قول شهردار محترم تهران - جنوب را به شمال متصل می‌کرد اما اشکال کار اینجا بود که در این میان راه های ارتباطی جوادیه و حتی دسترسی ساده به میدان بهداری و راه‌آهن قطع گردید و جوادیه در بین چند شاه‌راه مهم ارتباطی یعنی بزرگراه تندگویان ، نواب و بلوار دشت آزادگان قرار گرفته به جزیره‌ای بماند که دور تا دورش راهی به بیرون ندارد مگر آنکه دور سرت بچرخی!آنچه که بهانه و دست مایه ی نوشتن این مطلب شد انتشار مطلبی ضد و نقیض در همشهری محله بود که نویسنده ی آن مطلب به واقع خود سر‌در‌گم بود و نمی‌دانست  که باید از کار شهرداری تعریف و تمجید کند و یا واقعیات را در نظر بگیرد. همشهری محله که در همین هفته منتشر شد در صفحه 15 خود مطلبی را به چاپ رساند که در بخشی از آن آمده بود : " آنهایی که به جوادیه لقب جزیره داده‌اند هیچ‌وقت فکر نمی‌کردند که روزی محله‌شان آنقدر تغییر کند که ورودی اش با اولین پل ۳ پایه ی خاور میانه شروع شود. "با این جمله نویسنده در واقع با کسانی که لقب جزیره را به جوادیه داده اند به مخالفت پرداخته و معتقد است که پل جوادیه موجب جزیره شدن جوادیه نشده است! نکته ی اول اینکه اصلا پل جوادیه ورودی جوادیه نیست! ورودی جوادیه اکنون زیرگذری است که از زیر این پل گذشته و وارد جوادیه می‌شود مگر آنکه مقصود نویسنده از ورودی ، ورود به بلوار دشت آزادگان باشد که عملاً اهالی جوادیه آن را بخشی از جوادیه به این معنی که ورودی جوادیه باشد نمی‌دانند (!) و در واقع با ورود به بلوار دشت آزادگان و پس از دور زدن میدان بهمن و ورود به یکی از خیابان‌های اصلی و فرعی جوادیه وارد این محله می شوند!!نکته ی دوم آنکه در بخش دیگری نویسنده خود اذعان دارد که ساخت این پل دسترسی مردم جوادیه را محدود ساخته و عملا جوادیه را به جزیره ای مبدل کرده که این خود با جمله ای که در بالا از آن یاد شد در تناقض است !" مترویی که بعد از ساخت پل جوادیه و عدم دسترسی ساده اهالی به راه‌آهن ...  "در نتیجه با وجود کیفیت و بی نظیر بودن پل جوادیه ، اما باید قبول کنیم که این پل تنها نام جوادیه را یدک می کشد و عملاً دردی از راه‌های ارتباطی جوادیه به صورت ساده و در دسترس دوا نکرده است.نکته ی دیگر آنکه نویسنده با وجود تاکید بر نام جوادیه روی ایستگاه تازه تاسیس خط ۳ متروی تهران ، خود یاد‌آور می شود که این ایستگاه در حال حاضر بیشتر در دسترس اهالی خیابان زربافیان و رباط کریم است که باز هم بصورت عملی ارتباطی با جوادیه ندارند و باز هم شهرداری تنها از نام این محله (سوء) استفاده کرده تا بگوید به فکر مردم این محله نیز می باشد. این در حالی استکه بیشتر اهالی جوادیه بعلت عدم دسترسی به این ایستگاه یا از وجود آن بی خبرند و یا در صورت اطلاع و استفاده از خط ۳ مترو - همچون بنده - ترجیح میدهند بجای پیاده شدن در ایستگاه - به اصطلاح - جوادیه ، در ایستگاه راه‌آهن از قطار پیاده شده و آن مسافت را از راه‌آهن تا جوادیه پیاده طی کنند .در نهایت اینکه باید از توجه مسپولین به محله های جنوب شهر باید تقدیر و تشکر کرد اما سوال اینجاست که آیا نباید برای اجرای طرح های عمرانی تحقیقات بیشتری به عمل آورد تا از نتیجه ای که به دست می‌آید اطمینان حاصل شود و سپس اقدام به اجرا و بهره‌برداری از آن نمود؟ و سوال دوم اینکه اگر بپذیریم که ساخت پل یا راه اندازی متروی خط ۳ و ایجاد یک ایستگاه در این نقطه کار مفیدی است ، چرا باید اصرار داشته باشیم نام جوادیه را به آن بچسبانیم تا توجه اهالی آن را بر انگیزیم در حالی که عملاً در دسترس کامل اهالی آن نیست؟؟