آیندگان چگونه به توافق ایران و 5+1 نگاه خواهند کرد؟

امروز متن بیانیه‌ی مشترک تیم‌های مذاکره کننده‌ی ایران و ۱+۵ توسط خانم موگرینی و دکتر ظریف - وزیر امور خارجی ایران - خوانده شد. طبق توضیحاتی که در این بیانیه داده شد متن توافقنامه بلند بالاست و دارای پیچیدگی زیادی است ؛ شاید باید چند قدم فاصله گرفت و از کمی دورتر به این توافق نگاه کرد. اینکه فرای همه‌ی هیاهوها و هیجان‌زدگی‌ها توافق حاصل شده به سود ایران است یا نه؟به نظر من این توافق قدمی بزرگ و رو به جلو برای دیپلماسی ایران محسوب می‌شود و از این رو باید به تیم مذاکره کننده‌ی ایرانی تبریک گفت. البته نباید فراموش کرد که موفقیت بدست آمده در رسیدن به یک تفاهم مشترک تنها حاصل زحمات تیم مذاکره کننده‌ی کنونی نیست و شاید تا حدود زیادی هم وام‌دار زحمات تیم‌های قبلی مذاکره کننده - دکتر لاریجانی و دکتر جلیلی - و رییس جمهور پیشین ایران یعنی محمود احمدی‌نژاد باشد ؛ چرا که سیاست کوتاه نیامدن تیم قبلی و حتی غنی‌سازی ۲۰٪ اورانیوم در مقابله به مثل با زورگویی‌ها و زیاده‌خواهی‌ها ، ترفند مناسبی برای به نرمش در آوردن طرف غربی بود. به نظر من طرف غربی این بار مصمم‌تر از پیش پای میز مذاکره آمده بود تا به هر طریقی شده به این توافق دست پیدا کرده و برای خودش امتیازاتی بگیرد که اگر در این امر موفق نمی‌شد بیم آن را داشت که حتی ایران به غنی سازی بیش از ۲۰٪ نیز دست پیدا کند.در حال حاضر با توجه به آنچه که از این توافق به گوش می‌رسد به راستی می‌توان گفت که توافق حاصل یک توافق برد-برد برای طرفین بود با این توصیف که کفه‌ی ترازو برای امتیازاتی که ایران برای خودش گرفت به مراتب سنگین‌تر از کفه‌ی امتیازاتی است که به طرف غربی مذاکرات داده شده است! چه اینکه محدودیت‌های عنوان شده در متن توافق و محدودیت در میزان غنی سازی در مدت معین آن چنان برنامه‌ی هسته‌ای ایران را دچار اختلال نخواهد کرد چرا که تا زمان تعیین شده غنی‌سازی بیش از آنچه مورد توافق واقع شده به واقع نیاز ایران در این مدت نیست! در مقابل آزادسازی منابع مالی و رفع تحریم‌های ظالمانه و یک جانبه علیه جمهوری اسلامی ایران می‌تواند موجب رشد و شکوفایی ایران اسلامی باشد که این کوتاه آمدن ایران در برنامه‌ی هسته‌ایش را می‌توان به تعبیری همان نرمش قهرمانانه که در فرمایشات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای بود توصیف کرد.به هر روی گذشت زمان و میزان پایبندی طرفین به معاهدات و اجرای مفاد این تفاهم‌نامه - به خصوص در طرف غربی - به خوبی نشان‌گر این خواهد بود که آیا به راستی این تفاهم به سود ایران بوده یا خیر و آیندگان از این بیانیه‌ی مشترک به عنوان یک روز تاریخی و موفقیتی بزرگ در دیپلماسی ایران یاد خواهند کرد یا خیر...؟!