بنویس...

بنویس بر یاس کبود-----بنویس بر باور دور بنویس از من بنویس-----بنویس عاشق یکی بود بنویس...بنویس...بنویس...   آه...قصه بگو -----از این عاشق دور تو از این تنهای صبور ----- بی تو شکست چو جام بلور بنویس بر یاس سپید ----- بنویس از عشق و امید بنویس دیوانه ی تو ----- به خود از عشق تو رسید بنویس...بنویس...بنویس... تو...موج غرور ----- این دل سنگ صبور بنویس از آن که چو اشک ----- از دیده چکید بدون دریغ بنویس دنیای منی ----- همه ی رویای منی منم اون بی تابی موج ----- تو هنوز دریای منی بنویس...بنویس...بنویس...

من چه کودک بودم...

سخت آشفته و غمگین بودم…به خودم می گفتم:بچه ها تنبل و بد اخلاقنددست کم میگیرنددرس ومشق خود را…باید امروز یکی را بزنم، اخم کنمو نخندم اصلاتا بترسند از منو حسابی ببرند…خط کشی آوردم،درهوا چرخاندم...چشم ها در پی چوب ، هرطرف می غلطیدمشق ها را بگذارید جلو، زود، معطل نکنید !اولی کامل بود،خوب، دومی بدخط بودبر سرش داد زدم...سومی می لرزید...خوب، گیر آوردم !!!صید در دام افتادو به چنگ آمد زود...دفتر مشق حسن گم شده بوداین طرف،آنطرف، نیمکتش را می گشتتو کجایی بچه؟؟؟بله آقا، اینجاهمچنان می لرزید...”پاک تنبل شده ای بچه بد ”" به خدا دفتر من گم شده آقا، همه شاهد هستند"”ما نوشتیم آقا ”بازکن دستت را...خط کشم بالا رفت...   ادامه ی مطلب در جایی برای تنفس

کلبه ی ایرانیان دو ساله شد

یادم نمیره زمانی رو که کلبه رو ساختم... تاریخ و ساعت این پست رو عمداً تغییر دادم و گذاشتم رو همون ساعت اولین پست وبلاگم... دو سال پیش کلبه این شکلی بود! و چقدر کامنت داشتم که این قالب تکراریه و قالبت رو عوض کن! منم بلد نبودم اون موقع! حتی یادمه روز اول یه کامنت داشتم که گفته اگه خواستی تو این لینک باکس ثبت نام کن! البته اسپم نبودا.یکی از دوستام بود.  من کلی تو نت چرخیدم تا فهمیدم لینک چیه! تبادل لینک چیه! لینک باکس چیه و ازین حرفا!!! یادش بخیر... روز اول کلبه رو با نسخه ی قدیمی و موبایلی پرشین بلاگ ساخته بودم. کمبود امکانات بود دیگه! قرار هم نبود اینجوری بشه... کلبه ی ایرانیان رو با یه شکل و شمایل دیگه ای می خواستم ادامه بدم ولی اتفاقات زندگی همیشه اون چیزی نیست که آدم میخواد... گاهی اون چیزیه که فقط خدا میدونه برات بهتره... از زمانی که م.م ازدواج کرده مدت زیادی میگذره... فکر نمیکردم ادامه بدم...  حتی چند تا پست خداحافظیم تو این وبلاگ دارم!!  حالا اینکه چرا می نویسم بر میگرده به اینکه وبلاگ نویسی دیگه برام شده یه عادت... و از اون مهمتر تک تک دوستای وبلاگیم برام مثل برادر و خواهرن... تو دوره های مختلف خواهر برادرهای مختلف داشتم... مریم که اصلا از ذهنم نمیره... هنوزم گاهی بهش سر میزنم ولی دیگه آپ نمیکنه... صنما هم یکی دیگه از اون دوست داشتنی ها بود که دیگه خبری ازش نشد... ف.ی.س.ب.و.ک.ی که شد دیگه خیلی کم وبلاگشو آپ کرد... و امروز یکی از بهترین دوستام لیلی ساست ؛ بی نام بانو و ستاره رو هم دوست دارم. اسم ستاره اومد... مشکلی داره... نمیدونم چی ولی هرچی که هست... ایشالله که حل بشه... خب دیگه شمع های امسالو دوست دارم با همدیگه فوت کنیم... همگی یه نفس عمیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــق... 1 ........................ 2 .......................... 3 جان؟ شمام کیک میخوای؟ شرمنده این فقط عکسه!! کیکی در کار نیست!! اینجا همه چی مجازیه!!

من و تو زیر بارون... یادت هست؟!

اولین روز بارانی را به خاطر داری؟ . .  غافلگیر شدیم, چتر نداشتیم, خندیدیم, دویدیم, و به شالاپ شلوپ های گل آلود ، عشق ورزیدیم... دومین روز بارانی چطور؟ پیش بینی اش را کرده بودی, چتر آورده بودی و من غافلگیر شدم ... سعی می کردی من خیس نشوم و شانه سمت چپ تو کاملا خیس بود... و سومین روز چطور؟ گفتی سرت درد می کند و حوصله نداری سرما بخوری چتر را کامل بالای سر خودت گرفتی و شانه راست من کاملا خیس شد ...  و... و... و... و چند روز پیش را چطور؟ به خاطر داری؟ که با یک چتر اضافه آمدی و مجبور بودیم برای اینکه پین های چتر توی چش و چالمان نرود دو قدم از هم دورتر راه برویم . . . فردا دیگر برای قدم زدن نمی آیم تنها برو . . . دکتر علی شریعتی

غروب جمعه

از عشق تو گفتیم و نمک گیر شدیم تا ساحل چشمان تو تکثیر شدیم گفتند غروب جمعه خواهی آمد... آنقدر نیامدی که ما پیر شدیم...

من و وبلاگم بزرگ میشیم...

در آستانه ی ورود به سه سالگی وبلاگم ، ما با هم رکورد زدیم ! در طول این دو سالی که گذشت بیشترین آمار بازدید از این وبلاگ رو امروز داشت که با 354 بازدید تا این لحظه رکورد قبلی خودش رو 120 کلیک افزایش داده!!  این رو به خودم و وبلاگم تبریک میگم!!  مرسی که بهم سر زدید دوستای گلم

راه عشق

در راه عشق اگر سر بر جای پا نهادیم بر ما مگیر خرده ، ما را ز دست مگذار در کار ما نیاید جز عاشقی و مستی در کار ما بهایی کرد استخاره صد بار شیخ بهایی

چشم به راه

می نشینم سر راهت که نگاهت به چشمان من افتد تا ببینی چرا هر دم سرشک غم... به دامان من افتد... فریدون مشیری