تو ...

همه بر سر زبانند و تو در میان جانی ؛ چه مکانی بهتر از جان که تو در میان آنی...

پژمردن من آسان نیست!

روزگار اگر چنین به من سخت میگیری ... با خبر باش که پژمردن من آسان نیست ... گرچه دلگیر تر از دیروزم ... گرچه فردای غم انگیز مرا میخواند ... لیک باور دارم... دلخوشیها کم نیست ... زندگی باید کرد ...

جرعه ای عشق

زندگی جیره ی مختصری است  ... مثل یک فنجان چای ... و کنارش عشق است ... مثل یک حبه قند ... زندگی را با عشق نوش جان باید کرد ...! ( آنطور که شنیده ام شاعر : سهراب سپهری )

دعای عاشقانه ام برای تو

1 روز قشنگ ... 1 دل خوش ... 1 لب خندان ... و 1 تن سالم ...  دعای امروز من برای هر روز تو ...

اینجا زمین است ...

اینجا زمین است ... ساعت به وقت انسانیت خواب است ... عجب موجود سخت جانیست دل ... هزار بار تنگ می شود ... می شکند ... می سوزد ... می میرد ...  و باز هم می تپد ...

شاهکار ادبی

قطعه ای ادبی از یکی از بنده های خدا که نامزد دریافت جایزه ی ادبی " پولیتزر " شد!!!

 

- شب بود و خورشید به روشنی می درخشید!!!

پیرمردی جوان،یکه و تنها با خانواده اش در سکوت گوش خراش خیابان،قدم زنان ایستاده بود...!!!

اگه هنوز متوجه تناقضات نشدی برات متاسفم!!! یک بار دیگه بخون!!!

 

دوستان کلبه ی ایرانیان،گروه لبخند ایرانی اقدام به ارایه ی سرویس هایی ویژه ی ماه مبارک رمضان نموده اند که شخصا لذت بردم و به شما هم توصیه می کنم حتما از این وبلاگ و سرویس های ویژه و فوق العادش دیدن کنید.
 

برای ورود به وبلاگ " لبخند ایرانی-پسرانه ی قدیم " اینجا کلیک نمایید.

 

طلوع آفتاب

با طلوع آفتاب در آفریقا،غزال شروع به دویدن می کند و می داند که باید از شیر سریعتر باشد تا زنده بماند...!
 
با طلوع آفتاب در آفریقا،شیر شروع به دویدن می کند و می داند که باید از غزال سریعتر باشد تا از گرسنگی نمیرد...!

مهم نیست که تو غزال هستی یا شیر؟! با طلوع آفتاب دویدن را آغاز کن...!
 

عکس از دوست نازنین : سید مصطفی آهنگرها

فاصله ها

وحشت از عشق که نه...!

ترسم از فاصله هاست...

وحشت از غصه که نه...!

ترسم از خاتمه هاست...

صحبت از کشتن ناخواسته ی عاطفه هاست...

کوله باری از هیچ که بر شانه ی ماست...

گله از دست کسی نیست...

مقصر دل دیوانه ی ماست...

رسم سرای کهن

چنین است رسم سراى کهنگاهى طبل شادى،گاهى کوس غمچنین است رسم سراى سپنجگاهى ناز و نوش و گاهى درد و رنجچنین است رسم سراى فریبگاهى در فراز و گاهى در نشیببه بازیگرى ماند این چرخ مستبه بازیگرى نماید به ٧٠ دست

نیلوفرانه

تو مثل لحظه اى هستى که باران تازه میگیرد

و من مرغى که از عشقت فقط بى تاب و حیرانم

تو مى آیى و من گل مى دهم در سایه ى چشمت

و بعد از تو منم با غصه هاى قلب سوزانم  

تو مثل چشمه ى اشکى که از یک ابر مى بارد  

و من تنهاترین نیلوفر رو به گلستانم